Przetaczanie krwi

Przetaczanie krwi rozpoczyna się w czasie operacji, a ważenie gazików pozwali na określenie strat. Przeszczep wątroby18 wiąże się z wieloma problemami. Polecany sposób anestezji to podtlenek azotu z tlenem, środek zwiotczający i wentylacja przerywanym ciśnieniem dodatnim z okresowym stosowaniem analgetyku. Pankuronium jest środkiem z wyboru, gdyż na jego działanie nie wpływa schorzenie wątroby (w przeciwieństwie do kurary, która wiązana jest przez białka i niejednokrotnie musi być stosowana w bardzo dużych dawkach). Pacjent wymaga przetoczeń znacznej ilości krwi i prawdopodobne jest wystąpienie kwasicy metabolicznej. W czasie operacji podwyższa się poziom potasu w surowicy, lecz w późniejszym okresie dochodzi do hipokaliemii. Wszczepienie wątroby przechowywanej w zimnie powoduje spadek temperatury ciała.

Hipoplazja płuca

Ostatnio wiele uwagi poświęca się wpływowi malowodzia na powstanie hipoplazji płuc. Nie znana i niepewna jest odpowiedź na pytanie, dlaczego brak płynu owo- dniowego -• powstały np. przy niedrożności dróg moczowych płodu — hamuje wzrost płuca. Podkreśla się jednak, że mała jama macicy przy małowodziu może uciskać płód i ograniczać przestrzeń wewnątrz klatki piersiowej, niezbędną dla rozwoju płuca. Może powstać ograniczenie płodowych ruchów oddechowych, a oddy-chanie płodowe jest uważane za bardzo ważny czynnik wzrostu płuca. Dalej małowo- dzie może zwiększać utratę płynu z płuca przez stały drenaż tchawicowy, co może spowodować zmniejszoną pojemność przyszłych dróg oddechowych. Uważa się, że płodowy płyn płucny działa jak wewnętrzne rusztowanie i forma płuca jest 011 aktywnie przemieszczany poprzez nabłonek płucny do światła tchawicowo-oskrzelowego, gdzie wywiera dodatnie ciśnienie wewnątrz rosnącego płuca (24, 41).

Rozedma występuje częściej u chłopców

W patologii pęcherzyków płucnych powodujących rozedmę płatową wymienia się przede wszystkim zwłóknienie pęcherzykowe zaburzające wydech. Do czynników idiopatycznych zalicza się zmiany neurogenne.

Rozedma występuje częściej u chłopców, w 10% przypadków towarzyszą jej zaburzenia rozwojowe serca, opisywano też obecność innych zaburzeń, jak dysplazja chondroelctodermalna.

Odsysanie z tchawicy.

-4. Odsysanie z tchawicy. U chorych z obfitą wydzieliną może zachodzić konieczność ciągłego odsysania co 10 minut. Prawdopodobne jest bowiem przesuwanie się wydzieliny do głównych oskrzeli wskutek zmiany ułożenia lub manipulacji na tkance płucnej.

-5. Można poprosić chirurga o założenie zacisku na oskrzela jak najszybciej po otwarciu klatki piersiowej. 6. Intubacja dooskrzelowa i blokowanie oskrzeli rozdymanymi mankietami uszczelniającymi.

WRODZONE ROZSTRZENIE OSKRZELOWE

Istnienie wrodzonych rozstrzeni oskrzelowych przestało być już podawane w wątpliwość. Objawiają się wcześnie – z wywiadu zwykle wynika, że początek choroby sięga wieku niemowlęcego. Mogą być zależne od braku chrząstek w obwodowych odcinkach oskrzeli – zespół Williamsa i Campbella. Często towarzyszą im inne wady rozwojowe płuc, nierzadko zespół Kartagenera i wady innych układów, jak kośćca i ośrodkowego układu nerwowego. Anatomicznie mają charakter rozstrzeni workowatych i tak uwidaczniają się w badaniu bronchograficznym. Obraz podobny jest wtedy do wiązki bananów: czasem kształt rozstrzeni jest bardziej zbliżony do tor-bielowatych – obraz plastra miodu, niekiedy utożsamia się je z torbielowatością płuc (ryc. 4-7).

Płat wielopęcherzykowy

Częściowa, zewnątrzpochodną niedrożność oskrzela może być spowodowana uciskiem przez nieprawidłowo przebiegające naczynie lub powiększony węzeł chłonny, także wadami śródpiersia przedniego przemieszczającymi wnęki płuc wewnątrz- pochodna – przez nadmierne pofałdowanie błony śluzowej, zaleganie wydzieliny w świetle oskrzela, częściowy lub całkowity brak chrząstek ściany oskrzela, wreszcie skręcenie i nieprawidłowy przebieg samego oskrzela. Wszystkie te czynniki poprzez powstanie mechanizmu wentylowego powodują utrudnienie -wydechu przez zwężone lub zapadające się oskrzela i nadmierne rozdęcie płata.

WPROWADZENIE DO A.NESTEZJI

WPROWADZENIE DO A.NESTEZJI. Powinno być gładkie, należy unikać kaszlu i krztuszenia oraz niepożądanej depresji ośrodkowej. Po epizodzie kaszlu powrót ciśnienia żylnego do normy może trwać nawet pół godziny17.

DROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH. Intubacja jest konieczna do zapewnienia drożności dróg oddechowych w czasie operacji wewnątrzczaszkowych oraz laminektomii. Należy ’spryskać struny i tchawicę środkiem analgezji powierzchniowej, a rurkę nasmarować pastą znieczulającą, co zapobiega kaszlowi. Rurka powinna być największa, nie powodująca jednak urazu – zwykle średnicy wewnętrznej 10-12 mm. Trzeba zapobiec jej zagięciu. Dlatego najlepiej użyć rurki zbrojonej spiralą nylonową. Usunięcie miękkiego zakończenia tych rurek pomaga uniknąć niedrożności dróg oddecho-wych wskutek dociśnięcia do ściany tchawicy18. Należy używać rurki z mankietem uszczelniającym, gdy istnieje groźba regurgitacji zawartości żołądka (np. ułożenie na brzuchu, przypadki nagłe itd.) zaleca się tamponowanie gardła, jeśli istnieje możliwość krwawienia do dróg oddechowych (np. kraniotomia czołowa z otwarciem zatoki czołowej, złamanie podstawy czaszki itd.). Wszystkie połączenia ąnestetyczne muszą być szerokie, by zabezpieczać przed przepływem burzliwym. Zastawka wydechowa powinna znajdować się możliwie jak najbliżej chorego, a jej płatek powinien być lekko umocowany, by nie stwarzać oporów wydechowych gdy zdecydowano się na utrzymanie oddechu własnego, często lepiej jest usunąć sprężynę lub unieść płatek zastawki agrafką. Polecano także stosowanie rurki T, szczególnie u dzieci.