WPROWADZENIE DO A.NESTEZJI
WPROWADZENIE DO A.NESTEZJI. Powinno być gładkie, należy unikać kaszlu i krztuszenia oraz niepożądanej depresji ośrodkowej. Po epizodzie kaszlu powrót ciśnienia żylnego do normy może trwać nawet pół godziny17.
DROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH. Intubacja jest konieczna do zapewnienia drożności dróg oddechowych w czasie operacji wewnątrzczaszkowych oraz laminektomii. Należy ’spryskać struny i tchawicę środkiem analgezji powierzchniowej, a rurkę nasmarować pastą znieczulającą, co zapobiega kaszlowi. Rurka powinna być największa, nie powodująca jednak urazu – zwykle średnicy wewnętrznej 10-12 mm. Trzeba zapobiec jej zagięciu. Dlatego najlepiej użyć rurki zbrojonej spiralą nylonową. Usunięcie miękkiego zakończenia tych rurek pomaga uniknąć niedrożności dróg oddecho-wych wskutek dociśnięcia do ściany tchawicy18. Należy używać rurki z mankietem uszczelniającym, gdy istnieje groźba regurgitacji zawartości żołądka (np. ułożenie na brzuchu, przypadki nagłe itd.) zaleca się tamponowanie gardła, jeśli istnieje możliwość krwawienia do dróg oddechowych (np. kraniotomia czołowa z otwarciem zatoki czołowej, złamanie podstawy czaszki itd.). Wszystkie połączenia ąnestetyczne muszą być szerokie, by zabezpieczać przed przepływem burzliwym. Zastawka wydechowa powinna znajdować się możliwie jak najbliżej chorego, a jej płatek powinien być lekko umocowany, by nie stwarzać oporów wydechowych gdy zdecydowano się na utrzymanie oddechu własnego, często lepiej jest usunąć sprężynę lub unieść płatek zastawki agrafką. Polecano także stosowanie rurki T, szczególnie u dzieci.
PROWADZENIE ANESTEZJI. Należy unikać oddechu zwrotnego przez stosowanie dużych przepływów. Można stosować zastawki bezzwrotne, lecz muszą one być pewne, gdyż dostęp do nich w czasie zabiegu może być trudny. Stosowanie wapna sodowanego może zwiększać opory oddechowe i na ogół nie jest polecane, z wyjątkiem sytuacji, gdy prowadzi się wentylację kontrolowaną. Wymagany jest płytki poziom anestezji, wystarczający do zapobiegnięcia kaszlowi, krztuszeniu się czy reagowaniu na rurkę dotchawiczą. Pomocne jest przy tym powierzchniowe znieczulenie krtani. Wlew dożylny jest niezbędny do wszystkich większych zabiegów, tak by w razie potrzeby można było przetoczyć krew.
MONITORÓW ANIE. Powinno się dokonywać pomiaru ciśnienia tętniczego, tętna oraz częstości oddechów przynajmniej co 10 minut. Należy zawiadomić chirurga o jakichkolwiek zmianach nie związanych bezpośrednio ze znieczuleniem, gdyż mogą one być spowodowane manipulacjami wewnątrz czaszki z nagłym wzrostem ciśnienia śródczasz- kowego. Stetoskop przełykowy jest, dużą pomocą, a elektrokardiogram działa jak doskonały monitor tętna. Niektórzy anestezjolodzy, którzy preferują metody z hiperwen- tylacją, wykonują co godzina oznaczenia Pco2, Po2 ,, pH, wodorowęglanów i zasobu zasad we krwi tętniczej19. Można monitorować bezpośrednio ciśnienie śródczaszkowe za pomocą cewnika umieszczonego w komorze bocznej20 lub przetworników implanto- wanych zewnątrzoponowo21. Jest to bardziej istotne w intensywnej terapii niż w czasie operacji.
ZATOR POWIETRZNY22. Wiele spośród żył tkanek włóknisto-tłuszczowych karku nie zapada się natychmiast po przecięciu i pozostaje otwarte. Szczególnie częstym miejscem wejścia powietrza jest żyła wypustowa sutkowa (v. emmissaria mastoidea). Względnie rzadko wrota wejścia znajdują się w obrębie opony twardej. Co do objawów, rozpoznania i leczenia – p. str. 483.
