Anestezja

-3. Anestezja przez wytworzony wcześniej otwór tracheostomijny. POSTĘPOWANIE ANESTEZJOLOGICZNE. Bardzo ważne jest określenie prawdopodobieństwa zwężenia średnicy krtani przez zmianę rozrostową. Jeśli trudności w oddychaniu są oczywiste, celowe jest wykonanie intubacji70 lub wstępne wykonanie tracheostomii w znieczuleniu miejscowym. W razie wątpliwości lepiej jest unikać leków

Anestezja dooskrzelowa

Anestezję dooskrzelową (do jednego płuca) pierwsi opisali Gale i Waters15. Pod wpływem sugestii Harolda R. Griffitha w r. 1935 Archibald16 opisał bloker oskrzelowy. Crafoord ze Sztokholmu opisał swoją metodę sztucznej wentylacji za pomocą mechanicznego spiropulsatora Frenchnera17. Metoda ta powstała w r. 193818 a inspiracją był pomysł K. H. Giertza, szwedzkiego chirurga, niegdyś asystenta Sauerbrucha uprościli ją i rozwinęli Guedel19 i Nosworthy (1941)20. Zalecali oni wentylację kontrolowaną przerywanym uciskaniem worka oddechowego w układzie zamkniętym z użyciem cyklopro- panu. Metodę tę, tylko z użyciem eteru, wprowadzili wcześniej Guedel i Treweek w r. 193421. Cyklopropan cieszył się dużą popularnością przez około 10 lat począwszy od r. 1935, lecz obecnie jest rzadko stosowany. Wprowadzenie środków zwiotczających znacznie ułatwiło kontrolowanie oddychania.

Laryngoskopia

-4. Wykonuje się również całkowite usunięcie tarczycy, co wymaga zastępczego leczenia tyroksyną. Usunięcie przytarczyc może zakłócić metabolizm wapniowy79.

-5. W okresie pooperacyjnym konieczne jest odżywianie pozajelitowe. (Postępowanie anestezjologiczne przy rekonstrukcji dolnego odcinka tchawicy opisane jest przez Kahvyssi D. i wsp., Br. J. Anaesth., 1975, 47, 82).

Naczyniak płuca

Zmiana naczyniowa w płucu może mieć charakter guza naczyniakowatego o przestrzeniach jamistych wysianych śródbłonkiem, z niskim ciśnieniem krwi, z rozrostem tkanki włóknistej, powstawaniem wewnątrz zakrzepów, pękaniem ścian. Twory

tc powiększają się stopniowo przez pączkowanie komórek z masy naczyniowej. Guzowaty charakter zmiany i obecność pomieszanych dodatkowych elementów, pochodzących z mezenchymy, pozwala zaliczyć ją do guza hamarłoma bardziej niż rzeczywistą przetokę wielkonaczyniową tętniczo-żylną. W obrazie rtg uwidacznia się zwykle w postaci olcrągławego cienia, czasem dobrze wysyconego (haemangioma sclerosans).

WYDZIELINA OSKRZELOWA

Od czasu wprowadzenia antybiotyków i drenażu ułożeniowego chorych z obfitą wydzieliną spotyka się coraz rzadziej, prócz przypadków rozstrzeni oskrzeli, ropni płuc, przetok oskrzelowo-ppłucnowych i zmian rozrostowych, gdy zatkanie któregoś z oskrzeli może stworzyć obwodowe ognisko zakażonej wydzieliny. Do metod zapobiegających rozprzestrzenianiu się wydzieliny należą:

Możliwość przypadkowej odmy opłucnowej

-2. Możliwość przypadkowej odmy opłucnowej. 3. Skutki nadmiaru noradrenaliny i adrenaliny wydzielanych w czasie operacji (pro- pranolol, praktolol i ich pochodne mogą być przydatne do zablokowania receptorów beta) – guz chromochłonny, którego istnienia się nie podejrzewa, może spowodować śmierć na skutek zaburzeń rytmu w czasie każdej operacji00.

W obrazie rtg

epizody utraty przytomności. W obrazie rtg występuje wówczas zmienność w wypełnieniu cienia guza, nasilająca się przy próbie Valsalvy i Mullera.

Na przeglądowych zdjęciach rtg przednio-tylnych i bocznych ujawniają się zwykle masywne, dobrze odgraniczone zagęszczenia, odpowiadające bezpowietrznej masie sekwestracji. Można też stwierdzić różnej wielkości przejaśnienia torbielowate, czasem z poziomem płynu. Nawracające zmiany zapalne mogą dawać zmieniające się i różnorodne obrazy rtg również wskutek odczynowych zmian włóknistych w otoczeniu i w opłucnej. Zdjęcie z łykiem środka cieniującego w przełyku wykaże jego odsunięcie ku stronie przeciwnej w przypadku dolnej lokalizacji sekwestrującej masy. W czasie broncliografli nie dochodzi przy całkowitym braku komunikacji do wypełnienia się zmiany środkiem cieniującym, natomiast uwidacznia się wyraźne odsunięcie ku bokowi i przodowi prawidłowego miąższu płucnego przez wpuklającą się masę, stanowiącą w obrazie rtg „strefę” bezoskrzelową. Prawidłowe oskrzela modelują się łukowato na masie guza. Niekiedy na zdjęciu przeglądowym lub warstwowym można wykazać linijny cień biegnący przyśrodkowo i będący błądzącym naczyniem tętniczym dużej średnicy, najpewniej jednak ujawnia je aortografia wybiórcza sposobem Seldingera lub ostatnio cyfrowa angiografia subtrakcyjna (CAS). Przewaga zmian naczyniowych w sekwestracji zmusza do przeprowadzenia badań kardiologicznych, a nawet angiopneumografłcznych (ryc. 4-15).