Wzrastającą liczbę niewielkich operacji wykonuje się obecnie u pacjentów przebywających w szpitalu przez jeden dzień i powracających do domu w kilka godzin po zakończeniu anestezji. Najlepszą opiekę zapewnia takim pacjentom oddział dzienny. Powinni oni przejść normalne badanie przedoperacyjne, a wszystkie badania dodatkowe powinny być przeprowadzone wcześniej w systemie ambulatoryjnym. Swoją rolę do odegrania ma tu przychodnia anestezjologiczna.
Polecano stosowanie ketaminy do leczenia oparzeń, szczególnie gdy zbliznowacenie w obrębie szyi utrudnia utrzymanie drożności dróg oddechowych. Dawka wynosi około
-2 mg/kg masy ciała dożylnie lub 10 mg/kg domięśniowo. Nie jest to metoda przydatna do wielokrotnych zmian opatrunków u oparzonych, jeśli są oni odżywiani w sposób naturalny, gdyż anestezja ketaminą nie zawsze zabezpiecza przed aspiracją treści żołądka do dróg oddechowych161.
Może dojść do przypadkowego wstrzyknięcia gazu do aorty, żyły głównej dolnej, przestrzeni zaotrzewnowej, co powoduje ucisk na żyłę główną, narządów powietrznych lub ściany brzucha. Ciśnienie śródbrzuszne nie powinno przekraczać 30 cm H,0 (2,9 kPa), co zapewnia dobre warunki chirurgowi. Dwutlenek węgla jest wchłaniany i może zostać usunięty przez hiperwentylację i wentylację kontrolowaną. Użycie N,0 zamiast CO, daje mniejszą ilość zaburzeń, lecz wprowadza ryzyko wybuchu111. Połączenie płytkiej anestezji z intubacją dotchawiczą i środkiem zwiotczającym jest wygodne i znacznie korzystniejsze niż metody z zachowaniem oddechu własnego, przy których istnieje znaczne niebezpieczeństwo zaburzeń rytmu115. Możliwe jest wykonanie tego zabiegu w analgezji nasiękowej, lecz jest to niezbyt przyjemne dla pacjenta116. Cały gaz należy usunąć na zewnątrz pod koniec operacji.
Podpajęczynówkowe wstrzykiwanie zimnego roztworu fizjologicznego16. Do wstrzyknięć stosuje się płyn znad zamrożonej w lodówce porcji fizjologicznego roztworu soli kuchennej. Jest on hipertoniczny i ma to prawdopodobnie większe znaczenie niż temperatura. Występuje wybiórcza blokada włókien C, trwająca wiele tygodni. Wstrzyknięcie jest niezwykle bolesne i wymaga wykonywania w anestezji.
-1. Działają dwa zespoły chirurgiczne – jeden przy szyjnej, a drugi przy brzusznej' części zabiegu. Wolna przestrzeń wokół pacjenta jest ograniczona i bardzo ważne jest zapewnienie dobrego dostępu anestezjologa do dróg oddechowych pacjenta, zestawów do przetoczeń i sprzętu monitorującego.
-2. W czasie mobilizacji przełyku i przemieszczenia żołądka lub jelita grubego w okolice szyi może dojść do spadków ciśnienia i zaburzeń rytmu. Poza przetoczeniem odpowiedniej ilości płynów konieczne może stać się przerwanie manipulacji chirurgicznych, aby umożliwić odpoczynek zarówno pacjentowi, jak i zespołowi operacyjnemu.
a jeżeli ona się wytwarza, to torbiel ulega opróżnieniu i najczęściej zakażeniu. Nawracające i uporczywe zakażenia zmieniają niekiedy obraz morfologiczny torbieli oskrzelowopochodnej, nabłonek ulega metaplazji na wielowarstwowy płaski, mogą pojawiać się zwapnienia w ścianie, która ulega znacznemu zwłóknieniu, powstaje również odczyn zapalny w otoczeniu. Wtedy trudno niekiedy jest odróżnić torbiel wrodzoną od nabytej (ryc. 4-9).
Przeszczepy rogówki. Anestezja potrzebna do operacji mających na celu przywrócenie wzroku po uszkodzeniu przedniej części oka jest taka sama jak do innych operacji wewnątrzgałkowych. Niektórzy pacjenci mogą wymagać wielokrotnego znieczulenia (np. przy zakładaniu protez rogówkowych), i należy rozważyć wady i zalety wielokrotnego używania halotanu (p. str. 128). Konieczność uniknięcia kaszlu i krztuszenia się podczas zabiegu zdaniem autorów często usprawiedliwia wielokrotne użycie halotanu.