Inne opisane powikłania

Może dojść do przypadkowego wstrzyknięcia gazu do aorty, żyły głównej dolnej, przestrzeni zaotrzewnowej, co powoduje ucisk na żyłę główną, narządów powietrznych lub ściany brzucha. Ciśnienie śródbrzuszne nie powinno przekraczać 30 cm H,0 (2,9 kPa), co zapewnia dobre warunki chirurgowi. Dwutlenek węgla jest wchłaniany i może zostać usunięty przez hiperwentylację i wentylację kontrolowaną. Użycie N,0 zamiast CO, daje mniejszą ilość zaburzeń, lecz wprowadza ryzyko wybuchu111. Połączenie płytkiej anestezji z intubacją dotchawiczą i środkiem zwiotczającym jest wygodne i znacznie korzystniejsze niż metody z zachowaniem oddechu własnego, przy których istnieje znaczne niebezpieczeństwo zaburzeń rytmu115. Możliwe jest wykonanie tego zabiegu w analgezji nasiękowej, lecz jest to niezbyt przyjemne dla pacjenta116. Cały gaz należy usunąć na zewnątrz pod koniec operacji.

Opisano odmę opłucnową, prawdopodobnie spowodowaną przejściem gazu przez wrodzony ubytek przepony117. Inne opisane powikłania118 to porażenie splotu ramiennego (spowodowane złym ułożeniem) oraz regurgitacja treści żołądkowej.

Przerwanie ciąży. Niezwykle istotne jest u tych pacjentek sprawdzenie przed indukcją, czy żołądek jest pusty. Do operacji drogą pochwową zwykle wystarcza tiopental z podtlenkiem azotu i tlenem, ewentualnie trójchloroetylenem, diazepamem lub środkami neuroleptycznymi. Halotan powoduje zwiotczenie macicy i jest niewskazany. Do operacji drogą brzuszną stosuje się płytką anestezję z wentylacją kontrolowaną i zwiotczeniem mięśni. Dożylne podanie ergotaminy powoduje wzrost napięcia ścian zarówno tętnic, jak i żył, a u osób ze współistniejącymi chorobami serca może wywoływać bóle wieńcowe lub obrzęk płuc119. Chętniej stosowany jest syntocinon.

Operacje te można również wykonać w blokadzie okołoszyjkowej po silnej preme- dykacji (jeżeli używamy drogi pochwowej) lub w anestezji dysocjacyjnej ketaminą.