GINEKOLOGIA

Główne problemy – zwiotczenie, krwawienie, wymioty pooperacyjne. Operacje brzuszne wymagają głębokiego zwiotczenia, które zapobiega uszkodzeniu mięśni i otrzewnej w okolicy nadbrzusza przez wciskane tam serwety. Można to uzyskać, stosując analgezję podpajęczynówkową, zewnątrzoponową (gorąco polecaną przez autorów) lub anestezję (p. str. 329).

Do ekstyrpacji macicy metodą Wertheima102 autorzy stosują analgezję zewnątrzopo- nową do poziomu Th5, połączoną z płytką anestezją dotchawiczą.

Operacje zaćmy

Operacje zaćmy wykonuje się obecnie usuwając zwykle całą soczewkę wraz z jej torebką. Dwuokularowego mikroskopu operacyjnego (produkcji Karla Zeissa, RFN) użyto po raz pierwszy do kolposkopii w r. 1953, a w oftalmologii – na Uniwersytecie w Tubingen.

W r. 1958 Joaquin Barraquer opisał rozpuszczenie więzadełek podtrzymujących soczewkę. Usunięcie soczewki przez dotknięcie jej krioaplikatorem (temperatura -30°) zostało opisane przez T. Krwawicza z Polski w r. 1961.

Rutynowe badania krtani

Rutynowe badania krtani przed i po strumektomii wykazały, że V3 przypadków jednostronnego porażenia strun spowodowanego uszkodzeniem nerwu krtaniowego wstecznego przebiega bezobjawowo oraz że niemal we wszystkich tych przypadkach dochodzi

do przywrócenia normalnego głosu, niezależnie od tego, czy porażenie ulegnie cofnięciu, czy nie leczenie jest zbędne56. Opieka pooperacyjna. Pozycja Fowlera, środki przeciwbólowe, jeśli potrzebne, aspiryna dla zwalczania bólów mięśniowych karku. Nudnościom i wymiotom zapobiega się podając leki przeciwwymiotne. Przełomy tarczycowe, obecnie rzadkie, charakteryzują się niepokojem, pobudzeniem, poceniem, tachykardią z migotaniem przedsionków, rozwijającą się w niewydolność krążenia. Pacjenta należy chłodzić, dobre wyniki daje chloropromazyna, kortykosterydy, naparstnica, leki przeciwtarczycowe i jod podawany doustnie lub doodbytniczo. Niezbędne bywa podawanie tlenu, płynów dożylnie i beta- -blokerów.

METODY ANESTEZJI

Znieczulenie miejscowe. Zwiększone ryzyko anestezji w przypadku nadciśnienia śród- czaszkowego, przy uwzględnieniu niewrażliwości większości struktur wewnątrzczaszko- wych na bodźce bólowe, przemawia raczej za znieczuleniem miejscowym.

Skórę i niżej leżące warstwy można znieczulić nasiękowo 0,25-0,5°/o lignokainą. Należy dodać adrenalinę w roztworze od 1 : 250 000 do 1 : 500 000, by zmniejszyć krwawienie miejscowe.

Rozedma płatowa – wrodzone rozdęcie płata

Nieprawidłowe rozdęcie płata płucnego może spowodować ostre lub podostre objawy niewydolności oddechowej w wieku noworodkowym lub wczesnoniemowlę- cym. Stan ten, nazywany rozedmą płatową, jest obecnie dobrze poznaną jednostką kliniczną, wymagającą leczenia chirurgicznego często ze wskazań nagłych.

Rozedma dotyczy zwykle jednego piata i obejmuje wówczas jeden z piatów górnych lub piat środkowy, niezwykle rzadko opisy dotyczą płata dolnego. Brak tej lokalizacji próbuje tłumaczyć się siłą wydechową płatów dolnych z udziałem przepony. Rozedma płatowa może jednak wystąpić segmentarme, może obejmować dwa płaty lub całe płuco.

Płyn mózgowo-rdzeniowy

Ciśnienie śródczaszkowe10. Normalne ciśnienie śródczaszkowe, mierzone w pozycji leżącej, gdy kręgosłup i guzowatość potyliczna zewnętrzna leżą w jednej linii, wynosi od 60 do 150 ml płynu mózgowo-rdzeniowego.

OBNIŻONE CIŚNIENIE ŚRÓDCZASZKOWE. Może się zdarzyć: a) po utracie krwi, b) wskutek odwodnienia, c) po operacyjnym usunięciu zmiany zajmującej pewną objętość. Nie ma ono większego znaczenia dla anestezjologa. Niekiedy, po usunięciu krwiaka pod- lub nadoponowego, może być pożądane obniżenie stołu wezgłowiem w dół i infuzja płynu w celu zwiększenia objętości mózgu.

Tiopental

Stosuje się następujące metody: 1. Tiopental (dawka nasenna), podtlenek azotu, tlen, trójchloroetylen sukcynylocho- lina do intubacji. xMałe dawki narkotycznego środka przeciwbólowego w celu zwolnienia oddychania.

-2. Tiopental (dawka nasenna), podtlenek azotu – tlen – halotan lub tlen – halotan. Sukcynylocholina do intubacji. Małe dawki narkotycznego środka przeciwbólowego w celu opanowania tachypnoe.