Blokada podoczodołowa

-5) mniejsze ryzyko zatorowości płucnej, 6) mniejsze zaburzenia biochemiczne, 7) mniejszy niepokój w okresie pooperacyjnym, 8) rzadsze pooperacyjne powikłania płucne, 9) rzadsze zakrzepy mózgowe i wieńcowe w okresie pooperacyjnym.

WADY: brak kontroli nad pacjentem. TECHNIKA ANALGEZJI ROGÓWKI I WORKA SPOJÓWKOWEGO. Gdy zdecydowano się na analgezję miejscową, należy do.worka spojówkowego podać 5-krotnie, w odstępach 2-minutowych, 4% lignokainę do dłuższej analgezji używa się 2-4% kokainy. Zapewnia to analgezję i obkurczenie naczyń rogówki i spojówki, natomiast nie można w ten sposób znieczulić tęczówki i ciała rzęskowego ani też oka chorego na jaskrę. Wadą kokainy jest to, że powoduje rozszerzenie źrenicy (niekorzystne przy jaskrze), pewne zmętnienie rogówki oraz podrażnienie i wysuszenie nabłonka rogówki. Nie daje tych objawów ametokaina w 0,5 lub t°/o roztworze, która działa dłużej i może być używana również do tonometrii. Rozcieńczenie środka miejscowego analgetycznego metylocelulozą znosi uczucie kłucia w oku podczas podawania leku do worka spojówkowego. Przez dodanie adrenaliny można spowodować niedokrwienie.

Rozpoznanie morfologiczne torbieli hygroma

Rzadko wada układu chłonnego może objawić się wewnątrz klatki piersiowej jako izolowana torbiel limfatyczna (hygroma) jedno- lub wielokomorowa. Występuje wtedy pozaopłucnowo w śródpiersiu lub rzadziej poza nim w postaci różnej wielkości torbieli płynowej, przybierającej czasem ogromne rozmiary powoduje wówczas, poprzez znaczny ucisk na płuca, objawy niewydolności oddechowej. Innym objawem bywa ucisk na żyłę główną dolną. Powikłaniem może być otok chłonkowy w przypadku pęknięcia torbieli (27).

Badanie bronchógraficzne

o wyraźnych cieńszych lub grubszych ścianach z obecnością poziomu płynu lub bez niego. Torbiele ulegające rozdęciu nabierają mniej regularnego kształtu: przy znacznym powiększeniu torbieli dołączają się objawy uciskowe – niedodma sąsiednich odcinków płuc, przemieszczenie śródpiersia. Czasem stwierdza się wielokomorowość torbieli i krzyżujące się w jej obrębie pasma niekiedy trudno ją odróżnić od odmy opłucnowej. Małe i średnie torbiele komunikujące wykazują zmienną wielkość, cza-sem mogą zanikać przy głębokim wydechu.

Halotan

Halotan w stężeniach 2-6%> stosowany łącznie z tlenem2 w układach z częściowym oddechem zwrotnym zapewnia zadowalające warunki szczególnie do operacji w podbrzuszu. Czasem niezbędne są małe dawki gallaminy lub pankuronium oraz stosowanie oddechu wspomaganego.

Cykiopropan jest bardzo użyteczny w rękach osoby z doświadczeniem. Użyty w indukcji nie powoduje hipotensji. Nie zawsze daje zwiotczenie, które można uzyskać stosując dodatkowo środki zwiotczające, eter w minimalnych dawkach lub analgezję przewodową. Przy powolnym pogłębianiu anestezji u pacjentów umiarkowanie umięśnionych cykiopropan często wystarcza jako jedyny środek, szczególnie gdy stosowany jest oddech kontrolowany.

Tonometria

-4. Polecano połączenie anestezji miejscowej z silną premedykacją do zabiegów wewnątrzgałkowych. Podaje się promazynę, prometazynę i petydynę w podzielonych dawkach, uzupełniając je po 60-90 minutach fenazocyną 1,2 do 3 mg dożylnie, a następnie wykonuje blokadę zagałkową147. Szeroko używana jest neuroleptanalgezja przy użyciu droperidolu i fentanylu lub fenoperydyny.

W badaniu rtg

Wada powstaje przed ukończeniem tworzenia się oskrzeli, tj. w 12-14 tygodniu życia płodowego. Polega na nadmiernym rozroście ślepo zakończonych oskrzelek końcowych i gromadzeniu się tam śluzu. Następuje nieprawidłowe różnicowanie się mezenchymy wokół rozgałęzień oskrzelowych i brak wytwarzania się płuca przed- pęcherzykowego. Pierwsze oddechy powodują opróżnienie zakończeń oskrzelowych i ich zmianę na twory torbielowate. Zmiany prawie zawsze obejmują jeden płat, bardzo rzadko dwa płaty lub całe płuco, wyjątkowo występują obustronnie. Płat zajęty jest wyraźnie większy od prawidłowego. Powiększony odcinek płuca wywiera ucisk na sąsiednią tkankę płucną, powodując niedodmę, przemieszcza śródpier- sie i stwarza obraz ostrej niewydolności oddechowej. Klatka piersiowa po stronie wady jest bardziej uwypuklona i szersza niż po stronic zdrowej. Konsystencja płata przypomina ciężką gąbkę bez miąższu lub z bardzo skąpym i nieprawidłowym miąższem płucnym na obwodzie. Najczęściej jest to torbielowata masa, z torbielami różnego kształtu i wielkości rozróżnia się trzy rodzaje zmian: duże przestrzenie torbielowate, średnie – ułożone w większym skupieniu oraz bardzo małe torbielki, utworzone z ciasnych skupień poskręcanych kanałów oskrzelowych. W przypadku zajęcia całego płuca można stwierdzić brak jego podziału na płaty.

Rozpoznanie sekwestracji płuca

Leczenie. Rozpoznanie sekwestracji płuca jest jednoznacznym wskazaniem do leczenia operacyjnego. Przeprowadza się je zwykle po ustąpieniu nawału zapalnego: antybiotyki powinno się podać przed operacją i po operacji. W przypadku sekwestracji wewnątrzpłatowej zmianę usuwa się wraz z całym płatem dyssekcja zmiany z miąższu płata lub resekcja segmentarna nie jest wskazana ze względu na brak anatomicznej granicy między zmianą a prawidłowym miąższem. Sekwestrację ze- wnątrzpłatową usuwa się jak dodatkowy płat. Jedynym problemem technicznym jest poszukiwanie i dyssekcja naczynia tętniczego jest to szczególnie trudne w przypadku zrostów między płatem dolnym a przeponą i kątem przeponowe-sercowym, wytworzonych przez nawracające zapalenia. Tętnica błądząca odchodząca od aorty