Blokada podoczodołowa

-5) mniejsze ryzyko zatorowości płucnej, 6) mniejsze zaburzenia biochemiczne, 7) mniejszy niepokój w okresie pooperacyjnym, 8) rzadsze pooperacyjne powikłania płucne, 9) rzadsze zakrzepy mózgowe i wieńcowe w okresie pooperacyjnym.

WADY: brak kontroli nad pacjentem. TECHNIKA ANALGEZJI ROGÓWKI I WORKA SPOJÓWKOWEGO. Gdy zdecydowano się na analgezję miejscową, należy do.worka spojówkowego podać 5-krotnie, w odstępach 2-minutowych, 4% lignokainę do dłuższej analgezji używa się 2-4% kokainy. Zapewnia to analgezję i obkurczenie naczyń rogówki i spojówki, natomiast nie można w ten sposób znieczulić tęczówki i ciała rzęskowego ani też oka chorego na jaskrę. Wadą kokainy jest to, że powoduje rozszerzenie źrenicy (niekorzystne przy jaskrze), pewne zmętnienie rogówki oraz podrażnienie i wysuszenie nabłonka rogówki. Nie daje tych objawów ametokaina w 0,5 lub t°/o roztworze, która działa dłużej i może być używana również do tonometrii. Rozcieńczenie środka miejscowego analgetycznego metylocelulozą znosi uczucie kłucia w oku podczas podawania leku do worka spojówkowego. Przez dodanie adrenaliny można spowodować niedokrwienie.

Blokada podoczodołowa (p. rozdz. XVII) przez kanał podoczodołowy daje analgezję- środkowego odcinka dolnej powieki blokada nerwu łzowego – analgezję odcinka bocznego, a blokada pod- i nadbloczkowa – części przyśrodkowej dolnej powieki. Nerwy te można zablokować w miejscach ich wyjścia z czaszki.