Ukończenie tworzenia się drzewa oskrzelowego

Reasumując, można wydzielić trzy prawa rozwoju płuca: Pierwsze – ukończenie tworzenia się drzewa oskrzelowego następuje w 16 tygodniu życia płodowego. Przez dalszy okres życia płodowego i po urodzeniu drzewo oskrzelowe wydłuża się i powiększają się średnice poszczególnych przekrojów.

Drugie – pęcherzyki rozwijają się głównie po urodzeniu, ich liczba zwiększa się do 8 r.ż., a wielkość – do zakończenia wzrostu klatki piersiowej. U noworodka

stwierdza się 20 min pęcherzyków, a u dziecka w wieku 8 lat, tak jak u dorosłego – 300 min. Trzecie – naczynia krwionośne remodolują się i wzrastają, nadążając za wzrastającą liczbą pęcherzyków płucnych i za wzrostem klatki piersiowej aż do wieku dorosłego. W ciągu pierwszego roku życia zmienia się budowa tętniczek płucnych.

W ostatecznym wyniku tylko płat płucny jest anatomicznie i czynnościowo jednostką izolowaną od reszty układu oddechowego – nie ma izolacji segmentarnej lub płacikowej. Homeostazę wewnątrzpłatową utrzymuje wentylacja oboczna, regulowana odpowiednią dystrybucją przegród wewnątrzpłatowych i komunikacją międzypęcherzykową (pory Kohna), oraz krążenie dodatkowe, poza konwencjonalnym, utrzymywano przez wykształcenie się nadliczbowych tętnic przeszywających płat w różnych kierunkach. Ochronę i wodoszczelność drzewa oskrzelowego stanowi śluz, a o możliwości prawidłowego i równomiernego rozprężania się pęcherzyków płucnych decyduje surfaktant.