Metody intubacji:

-1. Po dożylnym podaniu tiopentalu i środka zwiotczającego (np. 30-100 mg sukcyny- locholiny) wykonuje się intubację przez usta pod kontrolą wzroku.

-2. U pacjentów z utrudnieniami anatomicznymi po wstrzyknięciu 0,2-0,4 g 2,5®/o roztworu tiopentalu spryskuje się ostrożnie nos, gardło i krtań środkiem miejscowo znieczulającym. Następnie wprowadza się rurkę intubacyjną do jamy nosowo-gardłowej i podaje podtlenek azotu z tlenem oraz w miarę potrzeby niewielkie dawki trójchloroetylenu lub halotanu. Rurkę wprowadza się do tchawicy na ślepo.' W razie niepowodzenia wentyluje się chorego przez maskę i ponawia próbę.

Operacje na kręgosłupie

Operacje na kręgosłupie. Do laminektomii niezbędne bywa ułożenie na brzuchu. Guzy rdzenia kręgowego mogą uszkadzać struktury dające początek nerwom międzyżebrowym, a nawet korzenie nerwu przeponowego. Operacje z powodu wypadnięcia krążka międzykręgowego wykonywane są w ułożeniu na boku, na brzuchu lub w pozycji „modlącego się Mahometanina”73.

Zasadniczym problemem jest krwawienie z żył zewnątrzoponowych. Ucisk na klatkę piersiową czy brzuch, kaszel lub krztuszenie się wyciskają krew z żył brzusznych i piersiowych do żył kręgowych, rozszerzając je. Idealnym ułożeniem (jeśli nie uda się namówić chirurga, by operował w ułożeniu na boku) jest pozycja scyzorykowa, gdy chory leży na brzuchu, a miednica stanowi podparcie dla masy ciała. Umożliwia to zapadnięcie się żył zewnątrzoponowych. Pole operacyjne powinno być najwyższym punktem stołu operacyjnego. Ułożenie głową w dół jest przeciwwskazane, jeśli niedawno wykonano mielografię. Środki zwiotczające, zmniejszając ciśnienie śródbrzuszne,, przyczyniają się do zmniejszenia krwawienia. Można nastrzyknąć skórę’i mięśnie roztworem adrenaliny w soli w stosunku 1 : 250 000.

Przetoki tchawiczo-przełykowe

Przedstawiają się jako połączenia, zwykle dość wąskie, światła tchawicy ze światłem przełyku, idące pod kątem prostym -¦ w kształcie litery H, lub ostrym – w kształcie litery Y. Mogą się zdarzyć w każdym miejscu, najczęściej jednak wewnątrz klatki piersiowej na wysokości żyły nieparzystej lub wyżej, także dość często na szyi. Zwykle występują pojedynczo, zdarzają się jednak podwójne lub potrójne, umiejscowione na szyi i w klatce piersiowej u tego samego dziecka.

Zaburzenia rozwojowe układu naczyń chłonnych

Zostają one zapoczątkowane w 3 miesiącu życia płodowego, kiedy następuje szybkie tworzenie się tego układu w płucu jeszcze bardzo małym. Przy zaburzeniu następującej w 4 i 5 miesiącu redukcji układu chłonnego i tkanki łącznej we wzrastającym płucu poszerzone przestrzenie limfatyczne zajmują miejsce prawidłowych splotów limfa- tycznych, tzn. umiejscawiają się w przestrzeniach podopłucnowych, wokół szczelin płatowych, wzdłuż naczyń i oskrzeli tworząc obraz limfangiomatozy płucnej lub torbielowatej limfangiektazji. Poszerzenie przestrzeni limfatycznych może być nieznaczne, a może wynosić 1-3 cm. Stan ten stwarza ciężką ostrą niewydolność oddechową u noworodków wkrótce po urodzeniu, prowadząc do ich wczesnej śmierci. Wiele dzieci rodzi się martwych, a do obrazu ciężkiej sinicy i duszności żywo urodzonych dołącza się charakterystyczny wygląd klatki piersiowej utrzymanej jak gdyby w pozycji maksymalnego wdechu.

Wazektomia

Zarówno analgezja zewnątrzoponowa, jak i podpajęczynówkowa daje przy tych zabiegach bardzo dobre wyniki. Obrzezanie. U niemowląt eter w układzie otwartym lub podtlenek azotu z tlenem i halotan. Indukcja z użyciem podtlenku azotu, tlenu i halotanu, cyklopropanu lub V.A.M. (Vinesthene anaesthetic mixture – mieszanina eteru dwuetylowego z dwuwinylowym). U niemowląt występuje skurcz krtani, niekiedy zmuszający do przerwania operacji aż do czasu udrożnienia dróg oddechowych. Odpowiednio głęboka anestezja przed rozpoczęciem zabiegu zapobiega temu niebezpiecznemu powikłaniu. Inni, doświadczeni anestezjolodzy pediatryczni preferują dożylny barbituran, sukcynylocholinę, intubację i wentylację przerywanym ciśnieniem dodatnim podtlenkiem azotu i tlenem. U dzieci

Leczenie wyrównawcze

Zostawienie danych wartości bilansu wodnego dla poszczególnych grup wieku (z uwzględnieniem przeliczeń na powierzchnię i masę dala)

potrzebowanie dobowe u noworodków w pierwszym tygodniu życia wynosi dla sodu 20 mmol/m2 i dla potasu 15 mmol/m2. Przedstawione orientacyjne dane odnoszą się do tzw. leczenia podtrzymującego, w którym dodatkowo poza wodą i jonami należy uwzględnić pokrycie energetyczne. Średnie zapotrzebowanie energetyczne wynosi u noworodków i młodszych niemowląt 251 kj/kg/d (60 kcal/kg/d), co odpowiada 14 g glukozy na 1 kg masy ciała, u starszych niemowląt 230 lcJ/kg/d (55 kcal/kg/d), co równa się 13 g glukozy na 1 kg masy ciała i stopniowo zmniejsza się do 126-109 kJ/kg/d (30-26 kcal/kg/d) u dzieci starszych i młodzieży, co odpowiada 7-6 g glukozy/kg. Utrzymywanie równowagi białkowej musi być brane pod uwagę w przypadkach dłuższego odżywiania pozajelitowego.

Guz chromochłonny

Guz chromochłonny (pheochromocytoma). Opisany przez Frankla w r. 188657 i nazwany przez Picka68. Jest to guz, który histologicznie może być łagodny, jest jednak niebezpieczny z powodu masywnego wydzielania adrenaliny i noradrenaliny. Jego występowanie nie jest ograniczone do nadnerczy, lecz może obejmować tkankę chromochłon- ną, np. w przestrzeniach przykręgowych, w pobliżu dużych naczyń brzusznych, w tworze Zuckerkandla w okolicy rozdwojenia aorty i w splocie trzewnym. U chorych występuje nadciśnienie napadowe lub stałe, nadmierne pocenie i podwyższenie podstawowej przemiany materii oraz gorączka i zmniejszenie objętości krwi krążącej. Opisywano również przypadki przebiegające z hipotensją50 operacja polega na usunięciu guza, zwykle drogą zaopiucnową lub zaotrzewnową. Diagnostyka badanie kliniczne, określenie poziomu katecholamin w moczu .który dochodzi do 100-300 ng/dobę (norma 20-40) specjalne badania radiologiczne oraz metody farmakologiczne, np. podanie dożylne 5 mg fentolaminy, co powoduje spadek ciśnienia, lub 0,05 mg histaminy, co powoduje wzrost ciśnienia (czasem niebezpieczne).