Tchawica i oskrzela olbrzymie

Przeciwieństwem stanu zwężenia tchawicy jest tracheobronchomegalia. Powstaje wskutek ścieńczenia mięśni i redukcji włókien elastycznych w tylnej, błoniastej ścianie tchawicy. Powoduje to początkowo znaczne poszerzenie światła tchawicy i oskrzeli głównych, następnie w miarę fałdowania się ściany tchawicy rzeczywiście światło jej ulega zmniejszeniu, zwłaszcza w czasie wdechu. Ubytek mięśni i włókien elastycznych może nie być jednakowy na całej długości tchawicy – wtedy roz-szerzenia mają charakter segmentarny. Rozpoznanie ustala tracheograiia. Klinicznie wcześniej powstają zakażenia górnych dróg oddechowych, szybko nawracają, stają się przewlekłe.

WENTYLACJA

WENTYLACJA PRZERYWANYM CIŚNIENIEM DODATNIM. Przy użyciu tej metody łącznie z kurarą czy intubacją dotchawiczą ciśnienie śródgałkowe rośnie dopiero, gdy ciśnienie wdechowe przekracza 10 cm H,0 (0,9 kPa), natomiast nie zmienia się poniżej tej wartości.

JODEK EKOTIOPINY (jodek fosfoliny, fosloroorganiczna pochodna choliny). W kilka dni po rozpoczęciu leczenia jaskry tym środkiem u V3 pacjentów dochodzi nawet do

WENTYLACJA KONTROLOWANA

Inni autorzy polecają środki neuroleptyczne. Premedykacja droperidolem i atropiną, następnie 5 mg fenopęrydyny dożylnie, po czym należy przypominać choremu o oddychaniu. Następnie tiopental, sukcynylocholina, intubacja, podtlenek azotu, tlen, wentylacja przerywanym ciśnieniem dodatnim i tubokuraryna, by znacznie zmniejszyć ciśnienie wdechowe62.

WENTYLACJA KONTROLOWANA Z NORMALNYM PaCO/3. Alkaloza oddechowa może być niepożądana: 1. W pozycji siedzącej, gdyż może dojść do hipotensji. 2. W czasie hipotermii, gdzie istnieje prawdopodobieństwo wystąpienie zaburzeń rytmu.

Badanie morfologiczne

Badanie morfologiczne wykazuje, że torbiele są wysłane nabłonkiem urzęsionym lub sześciennym. Charakterystyczny jest nadmiar tworzenia się nabłonka i jego pofałdowanie, które na przekroju sprawia wrażenie zmiany gruczolakowatej co oddaje używana nieuzasadniona nazwa – malformatio adenomatosocystica pulmonis. Obecności gruczołów śluzowych jednak się nie stwierdza, jedynie nabłonek ma zdolności wydzielnicze. W ścianach torbieli brak jest chrząstki, a między nimi brak tkanki pęcherzykowatej lub występują sporadycznie jej skupienia, pęcherzyki zaś są nie dojrzałe i bez wyściółki. Cechy te odróżniają wrodzoną torbielowatość płuc od wrodzonych rozstrzeni oskrzelowych, guza liamartoma lub torbieli oskrzelowopochod- nych.

UROLOGIA

Główne problemy: zmniejszona tolerancja na anestetyki, przedłużone działanie środków zwiotczających, niedokrwistość, hiperkaliemia, przeciążenie sodem i wodą.

Typowe zabiegi chirurgiczne wpływają w niewielkim stopniu na krążenie nerkowe. W anestezji ciśnienie tętnicze krwi jest złym wskaźnikiem przepływu nerkowego, jednakże przy ciśnieniu poniżej 60 mm Hg (8,0 kPa) przepływ krwi przez nerki jest znacznie zmniejszony. Trwające ponad 30 minut całkowite niedokrwienie nerek powoduje uszkodzenie kanalików nerkowych.

Niektóre przydatne metody anestezji:

-1. Do operacji zeza u dzieci. Premedykacja środkiem uspokajającym, np. trimepra- ziną doustnie lub tiopentalem doodbytniczo. Następnie dożylnie tiopental, sukcynylo- cholina, intubacja dotchawicza i podawanie podtlenku azotu z tlenem i halotanem przez układ bezzwrotny z zachowaniem oddechu własnego. Stosowany bywa również tiopental, podtlenek azotu z tlenem, środek zwiotczający i oddech kontrolowany przez rurkę dotchawiczą. Odruchom z nerwu błędnego można zapobiec podając atropinę lub galla- minę (10-20 mg), licząc się z możliwością wywołania ektopowych skurczów komoro- wych. Gallamina powoduje także zwiotczenie mięśni zewnętrznych oka. Blokada zagałkowa 2 • ml 2% lignokainy skutecznie blokuje odruchy z nerwu błędnego.

Stosowane metody:

-1. Tamponada oskrzelowa (Crafoord30, 1938). Obecnie rzadko używana. 2. Intubacja oskrzelowa po stronie zdrowej (Gale i Waters, 1931 Magill, 1936 Vel- lacott, 1954 Gordon i Green, 1955 Macintosh i Leatherdale, 1955 Green, 1958 Ma- chray, 1958).

-3. Użycie blokera oskrzelowego (Magill, 1934, 1936 Vernon Thompson, 1943). 4. Użycie rurki o podwójnym świetle (rurka Carlensa (1949) i jej modyfikacje Bry- ce-Smith, 1959 Bryce-Smith i Salt, 1960 White, 1960 Robertshaw, 1962).