-4. Odsysanie z tchawicy. U chorych z obfitą wydzieliną może zachodzić konieczność ciągłego odsysania co 10 minut. Prawdopodobne jest bowiem przesuwanie się wydzieliny do głównych oskrzeli wskutek zmiany ułożenia lub manipulacji na tkance płucnej.
-5. Można poprosić chirurga o założenie zacisku na oskrzela jak najszybciej po otwarciu klatki piersiowej. 6. Intubacja dooskrzelowa i blokowanie oskrzeli rozdymanymi mankietami uszczelniającymi.
Istnienie wrodzonych rozstrzeni oskrzelowych przestało być już podawane w wątpliwość. Objawiają się wcześnie – z wywiadu zwykle wynika, że początek choroby sięga wieku niemowlęcego. Mogą być zależne od braku chrząstek w obwodowych odcinkach oskrzeli – zespół Williamsa i Campbella. Często towarzyszą im inne wady rozwojowe płuc, nierzadko zespół Kartagenera i wady innych układów, jak kośćca i ośrodkowego układu nerwowego. Anatomicznie mają charakter rozstrzeni workowatych i tak uwidaczniają się w badaniu bronchograficznym. Obraz podobny jest wtedy do wiązki bananów: czasem kształt rozstrzeni jest bardziej zbliżony do tor-bielowatych – obraz plastra miodu, niekiedy utożsamia się je z torbielowatością płuc (ryc. 4-7).
Częściowa, zewnątrzpochodną niedrożność oskrzela może być spowodowana uciskiem przez nieprawidłowo przebiegające naczynie lub powiększony węzeł chłonny, także wadami śródpiersia przedniego przemieszczającymi wnęki płuc wewnątrz- pochodna – przez nadmierne pofałdowanie błony śluzowej, zaleganie wydzieliny w świetle oskrzela, częściowy lub całkowity brak chrząstek ściany oskrzela, wreszcie skręcenie i nieprawidłowy przebieg samego oskrzela. Wszystkie te czynniki poprzez powstanie mechanizmu wentylowego powodują utrudnienie -wydechu przez zwężone lub zapadające się oskrzela i nadmierne rozdęcie płata.
WPROWADZENIE DO A.NESTEZJI. Powinno być gładkie, należy unikać kaszlu i krztuszenia oraz niepożądanej depresji ośrodkowej. Po epizodzie kaszlu powrót ciśnienia żylnego do normy może trwać nawet pół godziny17.
DROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH. Intubacja jest konieczna do zapewnienia drożności dróg oddechowych w czasie operacji wewnątrzczaszkowych oraz laminektomii. Należy ’spryskać struny i tchawicę środkiem analgezji powierzchniowej, a rurkę nasmarować pastą znieczulającą, co zapobiega kaszlowi. Rurka powinna być największa, nie powodująca jednak urazu – zwykle średnicy wewnętrznej 10-12 mm. Trzeba zapobiec jej zagięciu. Dlatego najlepiej użyć rurki zbrojonej spiralą nylonową. Usunięcie miękkiego zakończenia tych rurek pomaga uniknąć niedrożności dróg oddecho-wych wskutek dociśnięcia do ściany tchawicy18. Należy używać rurki z mankietem uszczelniającym, gdy istnieje groźba regurgitacji zawartości żołądka (np. ułożenie na brzuchu, przypadki nagłe itd.) zaleca się tamponowanie gardła, jeśli istnieje możliwość krwawienia do dróg oddechowych (np. kraniotomia czołowa z otwarciem zatoki czołowej, złamanie podstawy czaszki itd.). Wszystkie połączenia ąnestetyczne muszą być szerokie, by zabezpieczać przed przepływem burzliwym. Zastawka wydechowa powinna znajdować się możliwie jak najbliżej chorego, a jej płatek powinien być lekko umocowany, by nie stwarzać oporów wydechowych gdy zdecydowano się na utrzymanie oddechu własnego, często lepiej jest usunąć sprężynę lub unieść płatek zastawki agrafką. Polecano także stosowanie rurki T, szczególnie u dzieci.
Rozwój. Jeśli nie zastosuje się środków zapobiegawczych, zabiegom w klatce piersiowej towarzyszy ryzyko spadnięcia płuca. Do rozwiązania tego problemu przyczyniły się opisane niżej fakty.
Rudolf Matas (1860-1957) z Nowego Orleanu3, Theodor Tuffier (1857-1929) i Hal- lion4 zastosowali w czasie torakotomii aparat do sztucznego oddychania Fella-O’Dwyera z użyciem miecha i rurki dotchawiczej2.
-3. Pacjenta, u którego nie przewidujemy zabiegu operacyjnego, można ochładzać z jednoczesnym podawaniem domięśniowym chloropromazyny i dolantyny dla zapobiegania dreszczom. Środki te można podać w razie potrzeby dożylnie. Podtlenek azotu z tlenem również skutecznie zapobiega dreszczom, ale metoda ta wymaga ścisłej obserwacji.
Powikłania hipotermii: 1. MIGOTANIE KOMÓR: Przyczyny: 1) głęboka anestezja 2) kwasica oddechowa 3) mechaniczne podrażnienie serca 4) niewydolne krążenie wieńcowe28. Leczenie obejmuje: a) przywrócenie krążenia mózgowego przez masaż pośredni b) przywrócenie czynności serca. Jeżeli migotanie wystąpi podczas operacji na sercu, a temperatura jest wystarczająco niska dla zatrzymania krążenia bez obawy .uszkodzenia tkanek, można kontynuować operację, a defibrylację zastosować po zakończeniu manipulacji na sercu. W innych przypadkach należy przerwać ochładzanie, podjąć masaż serca, aby przywrócić jego napięcie, a następnie elektrycznie zdepolaryzować je, czyli zdefibrylować. Dla podtrzymania ciśnienia krwi może być konieczna kroplówka z noradrenaliny. Wystąpienie tego groźnego powikłania może zmniejszyć podanie prostygminy do naczyń wieńcowych, energiczna hiperwentylacja i unikanie temperatur poniżej 28°C.
-7. Hiperwentylacja02 (p. wyżej). ' Ostatnio stosuje się w tym celu również nitroglicerynę (przyp. red. poi.).
-8. Zastosowanie środków zwiotczających w celu zmniejszenia ciśnienia w jamie brzusznej, a przez to ciśnienia żylnego (p. wyżej). . Użycie środków takich, jak tiopental, metoheksital, droperidol i fentanyl, które powodują spadek przepływu mózgowego.