Bliższy otwór wyizolowanej pętli

Bliższy otwór wyizolowanej pętli jelita zaszywa się dwuwarstwowo. Moczowody nacina się w kształcie rybiego pyszczka i wszywa koniec do boku, do izolowanej pętli. Szwy pojedyncze z katgutu 4-0 lub 5-0 należy zakładać najpierw od strony tylnej.

W ostatniej fazie operacji wycina się otwór w powłoce brzusznej po stronie prawej. Średnica otworu nie powinna mieć mniej niż 3 cm. W tak wycięty otwór skórny wszywa się otwarte zakończenie wyizolowanej pętli jelita. Trzeba połączyć pojedynczymi szwami z katgutu otrzewną ze ścianą jelita, a następnie wszyć brzegi światła jelita w powłoki, łącząc powięź i mięśnie ze ścianą jelita, przeciętym jego brzegiem i skórą, dzięki czemu uzyskuje się wywinięcie pętli jelita na zewnątrz. Cewniki w moczowodach powinny pozo’stać przez 7 dni.

Odcinkowe uszkodzenie strukturalne

Rzadko występuje segmentarna postać tracheomalacji i bronchomalacji, nie ustępująca w miarę wzrostu i dojrzewania dziecka. To odcinkowe uszkodzenie strukturalne powodujące zapadanie się tchawicy przy wydechu zdarza się najczęściej w pobliżu ostrogi, choć może dotyczyć oskrzeli głównych. Może to być brak chrząstki, ale zwykle jest to nadmiernie szeroka i wiotka część błoniasta tchawicy. Bezpośrednie sąsiedztwo aorty, pnia ramienno-głowowego [a. innominata) i przełyku może zwiększyć ucisk na miękką tchawicę. W celu ustalenia rozpoznania stany te wymagają wykonania bronchoskopii w znieczuleniu ogólnym przy utrzymanym własnym oddechu, z użyciem sztywnego bronchoskopu, oraz kinoradiografii w różnych fazach oddychania i różnych projekcjach.

Operacje przepukliny

Niezależnie od użytego środka anestetycznego częste są pooperacyjne powikłania płucne, szczególnie u młodych ludzi w dobrym stanie ogólnym, palących papierosy. Dlatego też należy doradzić im zaprzestanie palenia na miesiąc przed operacją i dokładnie poinstruować, jak mają głęboko oddychać i kaszleć w okresie pooperacyjnym. Dodatkowo należy prowadzić energiczną fizykoterapię oddechową w tym okresie.

Niektórzy chirurdzy

Niektórzy chirurdzy używają w prostatektomii mannitolu, furosemidu lub 40 g mocznika w 1000 ml glukozy, aby zwiększyć diurezę i zapobiec zatrzymaniu się skrzepów.

Cystoskopia. Jeżeli cystoskopię wykonuje się w anestezji, anestezjolog musi zapewnić: 1) całkowite zniesienie czucia, 2) zwiotczenie zwieraczy pęcherza i mięśni ściany jamy brzusznej, 3) spokojny oddech przez drożne drogi oddechowe, 4) zabezpieczenie przed ryzykiem wybuchu. Według autorów gładki przebieg anestezji bywa trudny, np. u starego człowieka z rozedmą i zapaleniem oskrzeli. Nie należy tego zabiegu traktować lekceważąco, a nawet może okazać się niezbędna intubacja dotchawicza. Znieczulenie do cystoskopii często jest wykonywane w sposób chaotyczny, nawet przez doświadczonych anestezjologów. Doskonałe wyniki daje halotan z tlenem.

USZKODZENIE MÓZGU

-3. USZKODZENIE MÓZGU. Może wystąpić po zbyt długim zatrzymaniu krążenia mózgowego. 4. NIEDODMA PŁUC. Może wystąpić. 5. ZMIANY HISTOPATOLOGICZNE. Opisywano je w wielu ważnych dla życia narządach29.

-6. ZMIANY MIEJSCOWE. Odmrożenia lub oparzenia. Zastosowanie hipotermii: 1. Kardiochirurgia. Umiarkowana hipotermia bez krążenia pozaustrojowego jest rzadko stosowana do operacji na otwartym sercu. Używana znacznie częściej jako integralna część techniki krążenia pozaustrojowego30.

Trójchloroetylen

-8. Trójchloroetylen41. Środek rozszerzający naczynia mózgowe. Powoduje także wzrost wysycenia tlenem mózgowej krwi żylnej. Zaznaczony .jest również wzrost ciśnienia śródczaszkowego przy ciśnieniu podwyższonym wskutek zmian zajmujących pewną objętość.

-9. Chloroform41, eter i metoksyfluran42. Wpływ podobny do halotanu. 10. Cyklopropan4*. Niższe stężenia zmniejszają przepływ mózgowy (działanie podobne jak tiopentalu). W wyższych stężeniach zachowuje się jak lotny środek anestetycz- ny, lecz wychwytywanie tlenu przez mózg nie maleje.

Zaburzenia rozwojowe tętnic oskrzelowych

Są one właściwie odmianami ich prawidłowego odejścia od aorty zstępującej lub tętnic międzyżebrowych. U 90% populacji po stronie prawej występuje jedna tętnica oskrzelowa odchodząca od aorty lub tętnicy międzyżebrowej, zwykle V do VI międzyżebrza, po stronie lewej dwie tętnice odchodzące od aorty, czasem górna tworzy wspólny pień z prawą tętnicą oskrzelową. Poszerzone tętnice oskrzelowe mogą być głównym i jedynym źródłem ukrwienia płuc w przypadku niedorozwoju, braku lub zwężenia tętnic płucnych.