W rozedmie płatowej
agenezją płuca, odmą oplucnową i torbielą oskrzelowopochodną z nadciśnieniem. Obraz rtg jest bardzo typowy, stwierdza się ponadto narastanie zmian w czasie powtarzania badania. Wydaje się, że w większości przypadków nie ma wskazań do rozszerzenia diagnostyki rtg o zdjęcia warstwowe, bronchografię lub angiopneumo- nograflę, choć w piśmiennictwie metody te są przytaczane. Doniesienia o towarzyszących wadach naczyniowych usprawiedliwiają niekiedy wykonanie angiopneumo- nografli (21).
lióżnieowanic. Konieczne i ważne wydaje się różnicowanie rozedmy płatowej z nabytą płucną rozedmą śródmiąższową, obserwowaną coraz częściej głównie u wcześniaków i noworodków jako powikłania RDS (zespół samoistnej niewydolności oddechowej noworodków) i wspomaganej mechanicznej wentylacji. Dochodzi do przedostania się powietrza do przestrzeni okołostrukturalnych – wzdłuż naczyń, podo- plucnowo, a także do naczyń chłonnych. Proces ten, jeżeli się zacznie, zwykle postępuje, zajmując coraz większe obszary płucne. Może dojść do powstania odmy opłu- cnowej lub śródpiersiowej, a przy wytworzeniu się mechanizmu zastawkowego do nadmiernego rozdęcia jednego płata sugerującego rozedmę płatową lub do powstania torbieli rzekomej pod ciśnieniem. Tkanka płucna jest tu uciśnięta i zapadnięta przez puste torbielowate twory wysłane komórkami olbrzymimi ciał obcych, bez nabłonka, przypominające choćby nabłonek oskrzelikowy czy pęcherzykowy, bez komunikacji z drogami oddechowymi. W uciśniętej tkance płucnej obserwuje się nieco zwłóknienia bez odczynów zapalnych. Próby leczenia zachowawczego polegają przede wszystkim na wyłączeniu zajętego obszaru z wentylacji. Stosując intubację wybiórczą można wtedy uzyskać samoistne ustąpienie rozedmy. Często dochodzi jednak do konieczności leczenia operacyjnego – lobektomii lub bilobektomii. Opisano przypadek nacięcia licznych pęcherzy rozedmowych, położonych podopłucnowo w całym prawym płucu, bez decydowania się na pulmonektomię. Opróżnione w ten sposób pęcherzyki przylepiły się do miąższu płuca powodując wyzdrowienie (17, 19, 37, 43).
W rozedmie płatowej stan dziecka najczęściej nie pozwala na zbyt długie rozważania i poszukiwanie przyczyny choroby i rodzaju wad towarzyszących. Rzadko kiedy można pozwolić sobie na parodniową obserwację kliniczną dziecka, zarówno ze względu na narastanie niewydolności oddechowej, jak i na możliwość (teoretycznie zawsze istniejącą) zakażenia rozedmowego płata, co bardzo pogarsza rokowanie.
