W badaniu rtg

Jedyne płuco ulega znacznemu przerostowi i wypełnia nie tylko własną połowę klatki piersiowej, ale również stronę przeciwną, przemieszczając serce i wielkie naczynia na miejsce agenezji. Stąd szmery oddechowe mogą być słyszalne po obu stronach klatki piersiowej z wyjątkiem okolicy pachowej strony agenezji.

W badaniu rtg stwierdza się charakterystyczną przepuklinę śródpiersiową i przesunięcie cienia środkowego na stronę brakującego płuca, przemieszczenie tchawicy w stronę zdrową przy często zachowanej symetrii klatki piersiowej. Obwodowa część strony pozbawionej płuca jest jednolicie zacieniona, przepona tej strony uniesiona ku górze. Istniejące płuco wykazuje niekiedy wzmożony rysunek naczyniowy i objawy rozedmy. Powiększenie się objętości płuca wywołuje jednak nie rozedma, lecz zastępczy rozrost tkanki płucnej.

Obserwowane dość często zachowanie symetrii klatki piersiowej w tej wadzie tłumaczy się bardzo wczesnym jej powstaniem i wczesnym przemieszczeniem się śródpiersia na stronę brakującego płuca. Nie jest to jednak regułą spostrzega się w różnym czasie powstającą skoliozę, a asymetria klatki piersiowej może być wywołana również towarzyszącymi wadami żeber i kręgosłupa.

Brak płuca różnicuje się w obrazie rtg przede wszystkim z masywną niedodmą lub całkowitą marskością jednego płuca. Obraz rtg często jest identyczny z uzyskanym po pulmonektomii wykonanej w wieku dziecięcym: w obu przypadkach mamy do czynienia z przerostem pozostałego płuca. W przypadku wątpliwości o rozpoznaniu decydują dalsze badania: bronchoskopia, bronchografia, badanie naczyniowe pluc.