W obrębie klatki piersiowej

Uważa się, że to samo może nastąpić, jeśli powstanie zrost między ekto- i endo- dermą, nawet jeszcze przed wytworzeniem się struny grzbietowej. Wtedy rozwijająca się struna musi przejść obok zrostu lub rozdzielić się, obejmując go z obu stron. Komórki cewy nerwowej zostaną pociągnięte w dół, komórki endodermalne ku górze, co tłumaczy spotykane niekiedy w zdwojeniach pozostałości tkanki nerwowej.

Wadą towarzyszącą w 50% zdwojeniom przewodu pokarmowego w obrębie klatki piersiowej są zaburzenia rozwojowe kręgów szyjnych i górnych piersiowych, polegające najczęściej na obecności półkręgów i rozszczepionych trzonów. Jak wynika z przedstawionej embriogenezy, współistnienie zdwojenia z rozszczepem kręgów nie jest przypadkowe, lecz wada kręgów jest częścią tworzenia się torbieli. W krańcowych przypadkach dogłowowy koniec zdwojenia może wnikać przez rozszczep trzonu do kanału kręgowego i być ściśle zespolony z oponami i rdzeniem, częściej stwierdza się jedynie włókniste połączenie torbieli z rozszczepionym kręgiem.

Drugą co do częstotliwości wadą towarzyszącą zdwojeniu w obrębie klatki piersiowej są zdwojenia jelitowe brzuszne. Niektórzy wydzielają triadę objawów: torbiel enterogenną tylnego śródpiersia, rozszczep kręgów i zdwojenie jelit inni proponują dla tego stanu nazwę zespołu rozszczepionej struny grzbietowej (p. rozdz. 3).