TCHAWICA

Spotyka się opisy całkowitego lub częściowego braku tchawicy, a także różnego stopnia jej niedorozwoju. Wady te kojarzą się zwykle z innymi ciężkimi uszkodzeniami, jak: cyklopia, acephalia, acarclia, uniemożliwiającymi przeżycie, także z wrodzonym brakiem krtani i wadami ściany klatki piersiowej, jak rozszczep mostka. Interesujące jest, że przy braku tchawicy płuca i oskrzela mogą być prawidłowo wykształcone wtedy oskrzela główne łączą się bezpośrednio z krtanią, a przy jej braku ostroga lub połączone oskrzela główne mają szeroką łączność z przełykiem. Przy braku innych letalnych wad przez przetokę przełykowo-oskrzelową odbywa się początkowa wymiana gazowa. Stan ten stwarza bardzo ostrą postać niewydolności oddechowej, wymaga szybkiego rozpoznania oraz podawania tlenu do prze- łyku.

Próba wczesnego leczenia chirurgicznego polega na: wykorzystaniu środkowego odcinka przełyku jako tchawicy, wytworzeniu powyżej przetoki ślinowej, zamknięciu dolnego odcinka przełyku i wytworzeniu przetoki żołądkowej. Operację taką z u- zyslcaniem 6-tygodniowego przeżycia opisał Fonkalsrud (1963).

Częściowy brak tchawicy może dotyczyć jej części górnej lub dolnej. Niedrożność wewnętrzna polega na obecności włóknistej błony przegradzającej, często z otworem w środku, lub znacznego zwężenia.