Stosowane metody:

-1. Tamponada oskrzelowa (Crafoord30, 1938). Obecnie rzadko używana. 2. Intubacja oskrzelowa po stronie zdrowej (Gale i Waters, 1931 Magill, 1936 Vel- lacott, 1954 Gordon i Green, 1955 Macintosh i Leatherdale, 1955 Green, 1958 Ma- chray, 1958).

-3. Użycie blokera oskrzelowego (Magill, 1934, 1936 Vernon Thompson, 1943). 4. Użycie rurki o podwójnym świetle (rurka Carlensa (1949) i jej modyfikacje Bry- ce-Smith, 1959 Bryce-Smith i Salt, 1960 White, 1960 Robertshaw, 1962).

-5. Wybiórczy blok oskrzela u dzieci31. BLOKERY OSKRZELOWE. Są to cewniki do odsysania z mankietem uszczelniającym. Wkłada się je pod kontrolą wzroku przez bronchoskop. Jest istotne, by sprawdzić najpierw aparat: a) upewnić się, że bloker przejdzie przez bronchoskop b) ustalić, jak dużo wody lub powietrza potrzeba do wypełnienia mankietu, c) sprawdzić, czy prowadnica jest nasmarowana i prosta, co ułatwia jej wyjęcie, d) zaznaczyć cewnik tak, by było wiadomo, kiedy mankiet przejdzie poza bronchoskop.

Bronchoskop wprowadza się w znieczuleniu powierzchniowym lub, częściej, w płytkiej anestezji ze zwiotczeniem oraz identyfikuje ostrogę tchawicy i główne punkty orientacyjne. Wtedy przesuwa się koniec bronchoskopu dokładnie na miejsce, w którym zamierza się umieścić bloker. Wprowadza się bloker na głębokość uprzednio zaznaczoną i napełnia mankiet wcześniej ustaloną objętością wody lub powietrza. Można użyć cewnika do odsysania wydzieliny w części płuca położonej obwódowo w stosunku do mankietu uszczelniającego. Spowoduje to także zapadnięcie części płuca po otwarciu klatki piersiowej.

INTUBACJA DOOSKRZELOWA. Wprowadza się rurkę dooskrzelową do oskrzela głównego strony zdrowej. Może to być standardowa rurka dotchawicza Magilla w modyfikacji Machraya, która jest dłuższa i ma krótszy mankiet uszczelniający niż zwykła82. Taka rurka nadaje się dobrze do intubacji lewego oskrzela głównego, lecz po

prawej stronie może spowodować zamknięcie światła oskrzela górnego piata, które odchodzi blisko ostrogi (ryc. 27). Rurki dooskrzelowe zakładane do prawego oskrzela głównego muszą więc mieć specjalną konstrukcję.

Rurkę można wprowadzać przez bronchoskop pod kontrolą wzroku. Bronchoskop Magilla został w tym celu specjalnie skonstruowany. Po napełnieniu mankietu uszczelniającego wyjmuje się bronchoskop. Osłuchiwaniem sprawdza się, czy rurka znajduje się we właściwym miejscu.