ROZWIĄZANIE PROBLEMU OTWARTEJ ODMY OPŁUCNOWEJ

Wentylacja kontrolowana. Stała się ona stałym elementem rutynowego postępowania w brytyjskiej anestezjologii od czasu doniosłych prac Guedela*5 i Nosworthy’ego25 na początku lat czterdziestych.

Bezdech można wywołać jednym lub kilkoma sposobami: a) porażeniem obwodowych mięśni środkiem zwiotczającym, b) hipokapnią, 1) ośrodkową depresją oddechową wywołaną lekami, d) odruchowym zahamowaniem ośrodka oddechowego wskutek rozdęcia płuc, e) kombinacją powyższych.

Zalety oddechu kontrolowanego: 1. Zniesienie oddechu paradoksalnego i hipowentylacji. 2. Ustąpienie migotania śródpiersia. 3. Ułatwiony dostęp do pola operacyjnego poruszanie się płuc można dostosować do życzeń chirurga.

-4. Zmniejsza się praca, jaką chory musi wykonać. Mogą powstać następujące problemy: 1. Ryzyko pęknięcia pęcherza rozedmowego. 2. Niskie wartości PaOa w czasie anestezji z wentylacją jednego płuca.

Wydolność wentylacyjna. Rezerwa czynnościowa płuc może być zmniejszona wskutek choroby płuc, stwierdzonej klinicznie lub za pomocą badań czynnościowych płuc27 (p. rozdz. IV). Badania te grają zasadniczą rolę w przedoperacyjnej ocenie chorego i pomagają w ustaleniu wskazań do operacji oraz rozległości resekcji tkanki płucnej. Są one również istotne w okresie pooperacyjnym, ponieważ nakładające się spadnięcie płuca lub zakażenie może okazać się bardzo groźne.