Rozpoznanie rozedmy płatowej

Leczenie. Rozpoznanie rozedmy płatowej jest wskazaniem do operacyjnego usunięcia płata rozedmowego. Postępowanie takie jest leczeniem najbezpieczniejszym, rokującym dobrze. Ciężki stan dziecka, obecność towarzyszącej wady serca lub bardzo wczesny wiek nie powinny być uważane za przeciwwskazania do operacji. Odwrotnie, ukazały się doniesienia o jednoczesnej korekcji chirurgicznej towarzyszącej wady serca. W stanach bardzo ciężkiej niewydolności oddechowej można dokonać nakłucia igłą płata rozedmowego lub nawet ją podłączyć do zestawu butli ssących w celu od- barczenia płuca na czas potrzebny do zorganizowania operacji. Także anestezjolog pozostawia dziecko na własnym oddechu w czasie znieczulania do momentu otwarcia klatki piersiowej.

Po otwarciu klatki piersiowej w ranę wstawia się od razu olbrzymi, rozdęty, bladoróżowy płat płucny, nie zapadający się przy wydechu. Zwykle rozedma obejmuje cały płat, rzadziej występuje segmentarnie z pozostawieniem na obwodzie lub nieco przywnękowo miąższu płuca, wyglądającego prawidłowo. Czasem w obrazie makroskopowym na powierzchni płata stwierdza się obecność cienkościennych pęcherzy podoplucnowych. Najbezpieczniejsze jest wykonanie resekcji całego płata, co po wytoczeniu go poza ranę operacyjną nie stanowi większych trudności technicznych. Już w czasie operacji obserwuje się prawidłowe rozprężenie się pozostałych płatów i powrót śródpiersia na właściwe miejsce, przebieg pooperacyjny zwykle nie jest powikłany, dzieci szybko zdrowieją.

W obrazie morfologicznym uzyskuje się obraz dużych przestrzeni powietrznych z poprzerywaniem ścian pęcherzyków płucnych. Nie stwierdza się braku włókien elastycznych. W więcej niż w połowie przypadków zawodzą próby odszukania przyczyny powstania rozedmy w doprowadzającym oskrzelu. Niektórzy tłumaczą to tym, że odcięcia oskrzela dokonuje się zwykle obwodowo od miejsca częściowej jego niedrożności.