Ropień okołomigdałkowy

Ropień okołomigdałkowy można naciąć w znieczuleniu miejscowym lignokainą lub kokainą w pozycji głową do dołu. Jeśli u pacjenta nie ma objawów ciężkiej niedrożności dróg oddechowych, dozwolona jest płytka anestezja, w tej samej pozycji pod ręką muszą być ssak i rozwieracz.

Przy znacznej niedrożności oddechowej niezbędna może być tracheostomia przed wprowadzeniem do anestezji lub nawet wykonana w trybie nagłym w czasie indukcji.

Przed wprowadzeniem do anestezji pacjenta z infekcją w obrębie szyi lub z przewlekłą niedrożnością w obrębie krtani nie wolno wywoływać bezdechu przed upewnieniem się, że wentylacja płuc będzie możliwa. Podaje się czysty tlen przez 10 minut, a następnie spokojnie wprowadza podtlenkiem azotu z tlenem i halotanem. Wczesne umieszczenie rurki nosowo-gardłowej usunie trudności oddychania spowodowane szczękości- skiem, powiększeniem lub obrzękiem języka czy gardła. Następnie dokonuje się intubacji na ślepo. Łatwiej jest wprowadzić rurkę o małej średnicy, np. 6,5 lub 7 jest to dopuszczalne do zabiegów krótko trwających.