Płytka anestezja

-1. Płytka anestezja ze zwiotczeniem. Używa się równocześnie podanego tiopentalu (0,5-1,0 g), środka zwiotczającego (np. 40-100 mg gallaminy) i tlenu z podtlenkiem azotu. Występujący czasami skurcz krtani wymaga dodatkowego podania halotanu, cy- klopropanu, eteru lub trójchloroetylenu, a wysoce drażniące rękoczyny chirurga należy przerwać aż do momentu przywrócenia pełnej kontroli nad oddychaniem.

-2. Analgezja zewnątrzoponowa. 15-20 ml 1,5% lignokainy lub 5-10 ml 0,5% bupiwakainy20 z adrenaliną (p. rozdz. XVIII). 3. Niska analgezja podpajęczynówkowa (S4_5), np prokaina 60 mg lub 0,5°/o cincho- kaina 0,6 ml rozcieńczona z płynem mózgowo-rdzeniowym, do przestrzeni L, – L, w pozycji siedzącej. U mężczyzn, u których podejrzewamy przerost gruczołu krokowego, lepiej zrezygnować z tego rodzaju znieczulenia unikając zarzutu spowodowania zaburzeń w oddawaniu moczu, mogących wystąpić po operacji.

-4. Znieczulenie nasiękowe lignokainą lub bupiwakainą. Miejsce nakłucia leży 2,5 cm do tyłu od odbytnicy trzymając palec wskazujący lewej ręki w odbytnicy wstrzykujemy 25 ml 1,5% lignokainy z adrenaliną. Z jednego miejsca wkłucia możemy otoczyć odbyt i kanał odbytnicy cylindrem roztworu21. Wszystkie metody znieczulenia przewodowego można łączyć z płytką anestezją. Pierwsze wypróżnienie po operacji można pacjentowi ułatwić stosując podtlenek azotu (Entonox), trójchloroetylen, metoksyfluran (w powietrzu) lub czopki (Xyloprokt). ^

MASTEKTOMIA Pierwszą radykalną mastektomię wykonano w r. 189122. Drożność dróg oddechowych, a co za tym idzie odpowiednia wentylacja płuc, zmniejsza krwawienie, podobnie jak ułożenie z uniesioną głową (które jednakże zwiększa niebezpieczeństwo wystąpienia zatoru powietrznego)23. Wykonanie w sposób gładki, wolny od kaszlu i napięcia intubacji w znieczuleniu miejscowym i krótko trwającym zwiotczeniu zmniejsza również skłonność do krwawienia. Wystarczająca jest płytka anestezja. Dobrym połączeniem jest podtlenek azotu z tlenem i niewielkimi, powtarzanymi dawkami tiopentalu i anal-getyku narkotycznego oraz ewentualnym dodatkiem trójchloroetylenu z zachowaniem własnego oddechu. Autorzy polecają halotan z tlenem, często stosowany bez intubacji, podczas gdy inni radzą dożylny barbituran, środek zwiotczający, intubację i podtlenek azotu z tlenem z użyciem wentylacji przerywanym ciśnieniem dodatnim. Niekiedy, zwłaszcza do bardziej radykalnych operacji, stosowana jest również hipotensja kontrolowana.

Cyklazyna, 50 mg i.m., jest najlepszym środkiem przeciwwymiotnym zarówno po operacji, jak i po naświetlaniach promieniami X, gdyż nie podnosi poziomu prolaktyny we krwi24.