Odruch oczno-sercowy

-6. Odruch oczno-sercowy, opisany po raz pierwszy w r. 1908140. Rozmaite bodźce działające na oko lub jego okolicę wywołują zaburzenia częstości lub rytmu pracy serca. Wydaje się, że anestezja zwiększa wrażliwość serca na wzmożone napięcie nerwu błędnego, szczególnie u osób młodych150. Sugeruje się, że zaburzenia rytmu spowodowane odruchem oczno-sercowym rzadziej spotyka się u osób o niebieskich lub szarych oczach niż u podobnych pacjentów o oczach brązowych lub orzechowych151. Niebezpieczeństwo zatrzymania akcji serca poprzedzonego bradykardią jest szczególnie duże przy pociąganiu za mięsień prosty wewnętrzny i uciskaniu gałki ocznej. W czasie tych manipulacji należy zawsze monitorować układ krążenia, choćby za pomocą palca na tętnicy promieniowej. Skutecznymi środkami zapobiegawczymi są atropina i gallamina dożylnie, lecz ich użycie niesie za sobą niebezpieczeństwo wywołania ektopowych skurczów komorowych przez nie skompensowaną stymulację adrenergiczną152. Zagał- kowe podanie roztworu środka analgetycznego jest znacznie mniej skuteczne.

-7. Należy pamiętać, że duża kropla 1% atropiny może zawierać do 1 mg tego leku. Kropla roztworu adrenaliny 1 : 1000 zawiera 0,1 mg adrenaliny, a kropla 10% fenyle- fryny do 10 mg. Takie dawki mogą dawać objawy ogólne.

DRĄŻĄCE URAZY OKA154. Niezbędne jest płynne przeprowadzenie anestezji, gdyż wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego spowodowany kaszlem lub krztuszeniem niesie ze sobą ryzyko wypadnięcia ciałka szklistego i utraty wzroku. Sukcynylocholina jest przeciwwskazana., chyba że można zablokować jej wpływ na ciśnienie śródgałkowe przez wcześniejsze podanie niedepolaryzującego środka zwiotczającego (p. str. 351). U pacjentów z pełnym żołądkiem, np. po wypadkach, wskazana jest szybka intubacja.