Odcinkowe uszkodzenie strukturalne

Rzadko występuje segmentarna postać tracheomalacji i bronchomalacji, nie ustępująca w miarę wzrostu i dojrzewania dziecka. To odcinkowe uszkodzenie strukturalne powodujące zapadanie się tchawicy przy wydechu zdarza się najczęściej w pobliżu ostrogi, choć może dotyczyć oskrzeli głównych. Może to być brak chrząstki, ale zwykle jest to nadmiernie szeroka i wiotka część błoniasta tchawicy. Bezpośrednie sąsiedztwo aorty, pnia ramienno-głowowego [a. innominata) i przełyku może zwiększyć ucisk na miękką tchawicę. W celu ustalenia rozpoznania stany te wymagają wykonania bronchoskopii w znieczuleniu ogólnym przy utrzymanym własnym oddechu, z użyciem sztywnego bronchoskopu, oraz kinoradiografii w różnych fazach oddychania i różnych projekcjach.

Leczenie polega na zapobieganiu i zwalczaniu zakażenia dróg oddechowych. Występujące jednak i powtarzające się u niektórych niemowląt napady sinicy wymagają interwencji ze wspomaganiem oddychania. Stosuje się stałe dodatnie ciśnienie oddechowe lub dodatnie ciśnienie wydechowe. Dodatnie ciśnienie wydechowe musi być tak wysokie, aby utrzymać drożność dróg oddechowych, co można sprawdzić w czasie fiuoroskopii wynosi zwykle 0,784-1,96 kPa (S-20 cm H20). Niekiedy leczenie to trzeba prowadzić z przerwami przez długi czas (28, 45, 53).

Ostatnio w leczeniu postaci segmentarnej tracheobronchomalacji zastosowano z dobrymi wynikami wzmacnianie uszkodzonego odcinka tchawicy czy oskrzela głównego za pomocą implantacji cylindrycznego mankietu lub rękawa z półsztywnego tworzywa sztucznego, wzmocnionej sylastikiem siatki marłeksowej (10).

Obecnie za udokumentowane uważa się współistnienie tracheomalacji z wrodzonym zarośnięciem przełyku. W 75% przypadków zarośnięcia przełyku istnieje różnego stopnia uszkodzenie ściany tchawicy, czyniące ją mniej sztywną.