Objawy sekwestracji

Sekwestracja zewnątrzpłatowa ma własną opłucną – stanowi właściwe dodatkowe nieprawidłowo rozwinięte i nieczynne płuco. Może wystąpić na każdym poziomie w klatce piersiowej, znów najczęściej nisko między przeponą a dolnym płatem po lewej stronie. Opisywano także płat dodatkowy umiejscowiony pod przeponą. Tętnica układowa ma zwykle mniejszą średnicę, odpływ żylny również do krążenia dużego: przez żyłę nieparzystą po stronie prawej, niepa zystą krótką po stronie lewej. Sekwestracji zewnątrzpłatowej częściej niż wewnątrzpłatowej towarzyszą dodatkowe wady rozwojowe (2, 6, 11).

Objawy sekwestracji miąższu płucnego są nieswoiste, latami może ona być bez- objawowa. Zapoczątkowaniem i podstawą objawów jest zakażenie, najczęściej przez przetokę do dróg oddechowych albo przez rozprzestrzenienie się zakażenia z sąsiadującego miąższu płucnego, lub też wskutek powstania ogniska krwiopochodnego. Występują wówczas ciężkie stany zakażenia w postaci naciekowego zapalenia płuc, ropnia płuc lub mieszane. Z chwilą wytworzenia się komunikacji z prawidłowym układem oskrzelowym niezwykle charakterystyczne są nawroty zakażenia, zawsze w tym samym rejonie pola płucnego, ich uporczywość oraz obserwowane trudności leczenia zachowawczego.

Selcwestracja z przewagą elementów naczyniowych może dawać objawy ze strony układu krążenia. Opisywano niedotlenienie, szmery naczyniowe, objawy przeciążenia prawokomorowego i in., jak: policytemia, paleczkowate palce, bóle głowy,