METODY ANESTEZJI.

METODY ANESTEZJI. Zasady anestezji nie różnią się od ogólnie przyjętych w neurochirurgii Tiopental, podlenek azotu i tlen z trójchloroetylenem lub halotanem zwykle wystarczają. Podtlenk azotu dyfunduje do wszystkich zawierających powietrze przestrzeni. Jeżeli komory są wypełnione powietrzem, podanie podtlenku azotu może doprowadzić do dalszego wzrostu ciśnienia śródczaszkowego. Poleca się używanie lateksowej rurki zbrojonej nylonem, co zapewnia drożność dróg oddechowych. Miejscowe znieczulenie krtani i odpowiednia głębokość anestezji zabezpieczają przed wystąpieniem odruchu kaszlowego. Do wykonania zdjęć konieczne może być poruszanie głowy i szyi. Łączniki i rury nie powinny przesłaniać pola prześwietlanego na czas ekspozycji można odłączyć pacjenta od aparatu.

Do zabiegów neurodiagnostycznych u dzieci polecano ketaminę, podawaną przed wykonaniem pneumoencefalogramu, wentrykulogramu, mielogramu lub nakłucia lędźwiowego. Znosi ona świadomość i czucie bólu bez konieczności intubacji. Jest to pomocne przy zmianach pozycji ciała pacjenta, gdyż rzadko dochodzi do niedrożności dróg oddechowych. Stosuje się dawki ok. 2 mg/kg dożylnie lub 10 mg/kg domięśniowo.

MIELOGRAFIA00. Anestezja z intubacją bywa konieczna u dzieci. Badanie odbywa się w ciemności i niezbędne jest uważne monitorowanie. U dorosłych anestezja nie jest konieczna.