Podpajęczynówkowe wstrzykiwanie zimnego roztworu

Podpajęczynówkowe wstrzykiwanie zimnego roztworu fizjologicznego16. Do wstrzyknięć stosuje się płyn znad zamrożonej w lodówce porcji fizjologicznego roztworu soli kuchennej. Jest on hipertoniczny i ma to prawdopodobnie większe znaczenie niż temperatura. Występuje wybiórcza blokada włókien C, trwająca wiele tygodni. Wstrzyknięcie jest niezwykle bolesne i wymaga wykonywania w anestezji.

Barbotaż rdzeniowy17. Stosuje się proste mieszanie (barbotaż) płynu mózgowo-rdzeniowego. Płyn pobiera się do strzykawki i następnie wstrzykuje pod ciśnieniem. Płyn można utrzymywać w normalnej temperaturze lub chłodzie przed wstrzyknięciem. Wstrzykiwanie zimnego płynu mózgowo-rdzeniowego wywołuje ostry ból, należy więc liczyć się z koniecznością zastosowania anestezji. Najlepsze wyniki daje barbotaż wykonywany w rejonie zajętych odcinków rdzeniowych.

Przezskórne przecięcie sznurów przednio-bocznych rdzenia kręgowego (chordoio- mia)18. Sposób zakładający użycie igły ze strontu, wprowadzony przez Mullana (Chicago) w r. 1963. Zmodyfikowany później przez Rosomoffa, który wykonywał przecięcia w górnym odcinku szyjnym za pomocą prądu o wysokiej częstotliwości.. Przedni dostęp do przezskórnego przecięcia rdzenia w dolnym odcinku szyjnym opracowali Lin_i Po- lakoff. Sposoby te dają dobre wyniki i mogą zastąpić chordotomię z dojścia chirurgicznego. Należy jednak pamiętać, że obustronne przecięcia w górnym odcinku rdzenia szyjnego mogą powodować uszkodzenie odśrodkowych włókien „oddechowych” i śmierć chorego, kiedy podczas snu polega on jedynie na mimowolnym mechanizmie oddechowym. W celu precyzyjnego umieszczenia igły stosuje się kontrolę radiologiczną.