Niektóre przydatne metody anestezji:

-1. Do operacji zeza u dzieci. Premedykacja środkiem uspokajającym, np. trimepra- ziną doustnie lub tiopentalem doodbytniczo. Następnie dożylnie tiopental, sukcynylo- cholina, intubacja dotchawicza i podawanie podtlenku azotu z tlenem i halotanem przez układ bezzwrotny z zachowaniem oddechu własnego. Stosowany bywa również tiopental, podtlenek azotu z tlenem, środek zwiotczający i oddech kontrolowany przez rurkę dotchawiczą. Odruchom z nerwu błędnego można zapobiec podając atropinę lub galla- minę (10-20 mg), licząc się z możliwością wywołania ektopowych skurczów komoro- wych. Gallamina powoduje także zwiotczenie mięśni zewnętrznych oka. Blokada zagałkowa 2 • ml 2% lignokainy skutecznie blokuje odruchy z nerwu błędnego.

-2. Operacja zeza u dorosłych. Nie niesie ze sobą żadnych problemów, poza koniecznością zablokowania odruchu z nerwu błędnego atropiną lub gallaminą.

-3. Operacje wewnątrzgałkowe. U dzieci anestezja podobna jak do operacji zeza. U dorosłych w dobrym stanie ogólnym całkowicie wystarczają typowe metody, z zabezpieczeniem dróg oddechowych przez intubację. Należy unikać wywołania kaszlu przez podrażnienie rurką intubacyjną, gdyż przy otwartym oku może to doprowadzić do wypadnięcia ciałka szklistego i utraty wzroku. Halotan z tlenem, polecany przez autorów, daje dobre wyniki u pacjentów starszych lub w gorszym stanie ogólnym. Wybrana metoda powinna umożliwiać rozintubowanie bez wywołania kaszlu, w czym bardzo pomocna jest miejscowa analgezja krtani i tchawicy 4% roztworem lignokainy. Z tych samych powodów u większości pacjentów należy unikać odsysania wydzieliny z tchawicy po operacji. Niektórzy doświadczeni anestezjolodzy używają rurki dotcha- wiczej tak u dzieci, jak i dorosłych tylko w wyjątkowo trudnych przypadkach143. Często konieczne jest wtedy podtrzymywanie żuchwy, a rurkę ustno-gardłową można połączyć ze źródłem gazu przez łącznik Charlesa144.