METODY ANESTEZJI

Znieczulenie miejscowe. Zwiększone ryzyko anestezji w przypadku nadciśnienia śród- czaszkowego, przy uwzględnieniu niewrażliwości większości struktur wewnątrzczaszko- wych na bodźce bólowe, przemawia raczej za znieczuleniem miejscowym.

Skórę i niżej leżące warstwy można znieczulić nasiękowo 0,25-0,5°/o lignokainą. Należy dodać adrenalinę w roztworze od 1 : 250 000 do 1 : 500 000, by zmniejszyć krwawienie miejscowe.

Kość jest słabo wrażliwa i wiercenie, choć nieprzyjemne, jest zwykle dobrze tolerowane. Wrażliwymi obszarami są: 1) opona twarda na podstawie czaszki 2) okolica wokół tętnicy oponowej środkowej 3) gałąź oponowa nerwu żuchwowego (n. spinosus)

-4) zwój nerwu trójdzielnego. v W czasie zabiegu należy starannie obserwować stan ogólny chorego, tak samo jak w czasie anestezji. Można też śledzić zmiany w poziomie świadomości. Niekiedy zachodzi potrzeba unieruchomienia pacjenta. Tlen wdmuchiwany pod serwety w okolicy ust zmniejsza uczucie duszenia się. Anestezjolog powinien być przygotowany do interwencji i przyrządowego udrożnienia dróg oddechowych, jeśli pogorszy- się stan świadomości.