Baryt

Podstawowym badaniem jest badanie rtg z podaniem do przełyku środka cieniującego, najlepiej barytu i to niezbyt rzadkiego. Baryt oblepiając ścianę przełyku wykazuje miejsce przetoki. Badanie to należy wykonać delikatnie i ostrożnie, aby nie spowodować dodatkowego zachłyśnięcia się dziecka, tym bardziej że czasem trzeba je powtórzyć. Rentgenolodzy wskazują również, jako na objaw charak-terystyczny, na obecność powietrza w przełyku przy normalnym jego braku na zdjęciu. Stosuje się również bronchoskopię, a bronchofiberoskopia wprawnie wykonana wykrywa przetokę w 100%.

Dość pewnym badaniem jest wziernikowanie przełyku. Wykonuje się je w znieczuleniu ogólnym śródtchawiczym. Po wprowadzeniu ezofagoskopu staje się wyraźnie słyszalny przeciek powietrza z tchawicy i uwidacznia się krater przetoki, otwierający się i zamykający przy oddechu, zwłaszcza przy zwiększeniu ciśnienia przez anestezjologa. Czasem potrzebne jest przesuwanie zarówno rurki śródteha- wiczej, jak i wziernika na różną wysokość w celu wykazania przetoki. Można również w tym badaniu zorientować się co do jej położenia, wielkości i przebiegu.

Operację przeprowadza się przez prawostronną torakotomię przez- lub poza- oplucnowo. Przetokę odnajduje się i przecina na pętli lub krzywym narzędziu, na tchawicę zakłada się cienkie szwy jedwabne 5-0, na przełyk 4-0, dobrze jest wprowadzić między linie szwów płatek opłucnej, co zmniejsza ryzyko nawrotu przetoki.