Analgezja zewnątrzoponowa

Analgezja zewnątrzoponowa i podpajęczynówkowa dają dobre wyniki u umięśnionych pacjentów w dobrym stanie ogólnym. Zasięg analgezji powinien dochodzić do Tha. Dodatkowa płytka anestezja jest korzystna w związku z niewygodą ułożenia na' boku. Żadna z opisanych metod nie wpływa istotnie na napięcie moczowodów.

W czasie operacji nerek dochodzi niekiedy do uszkodzenia opłucnej, powodującego zapadnięcie się płuca leżącego wyżej, co w połączeniu z niedostateczną wentylacją dolnego płuca może być niebezpieczne, gdy nie stosuje się wentylacji przerywanym ciśnieniem dodatnim. Czasami konieczny jest drenaż podwodny w okresie pooperacyjnym.

Przeszczep moczowodów jest operacją wymagającą maksymalnego zwiotczenia, które osiągamy stosując analgezję zewnątrzoponową lub podpajęczynówkową, lub też używając środków zwiotczających z płytką anestezją. Analgezja zewnątrzoponowa i podpajęczynówkowa, przy której okrężnica jest napięta, obkurczona i zmniejszona, utrudnia wykonanie zespolenia moczowodowo-okrężniczego.