WYDZIELINA OSKRZELOWA
Od czasu wprowadzenia antybiotyków i drenażu ułożeniowego chorych z obfitą wydzieliną spotyka się coraz rzadziej, prócz przypadków rozstrzeni oskrzeli, ropni płuc, przetok oskrzelowo-ppłucnowych i zmian rozrostowych, gdy zatkanie któregoś z oskrzeli może stworzyć obwodowe ognisko zakażonej wydzieliny. Do metod zapobiegających rozprzestrzenianiu się wydzieliny należą:
-1. Przygotowanie przedoperacyjne: drenaż ułożeniowy, podawanie antybiotyków oraz leczenie poprawiające ogólnie stan zdrowia chorego oraz zmniejszające ilość wydzieliny.
-2. Znieczulenie przewodowe nie znoszące odruchu kaszlowego – w ropniaku opłucnej iłp. 3. Ułożenie w czasie operacji. Ułożenie chorego na boku głową ku dołowi pod kątem 35° – do torakotomii lewostronnej, a 55° – do torakotomii prawostronnej, spowoduje przesuwanie się wydzieliny z górnego – chorego – płuca siłą ciężkości do tchawicy, co umożliwia jej odessanie i zapobiega zakażeniu zdrowego płuca. Podobnie, jeśli operacja wymaga dostępu tylno-bocznego, można odessać wydzielinę w ułożeniu na brzuchu (Overholt28 – potrzebny specjalny stół operacyjny Parry Brown29). Przydatne jest to ułożenie podczas lobektomii u dzieci zbyt małych, by można stosować blokery oskrzelowe, oraz do górnych lobektomii u dorosłych. Jeśli chory leży na brzuchu, wezgłowie stołu powinno być pochylone o 10°. Można też uniemożliwić odpływ wydzieliny z chorego płata stosując odpowiednie ułożenie, np. pozycję siedzącą do dolnej lobektomii z powodu rozstrzeni oskrzeli. Często także drenuje się ropniaki opłucnej w pozycji siedzącej, w szczególności gdy istnieje najmniejsze podejrzenie przetoki oskrze- lowo-opłucnowej, która stwarza ryzyko zalania się chorego własną wydzieliną.