Oparzenia można często oczyścić i opatrzyć \v analgezji narkotycznym środkiem przeciwbólowym, podawanym dożylnie tak powoli, by można było użyć minimalnej dawki skutecznej. Alternatywnie można stosować neuroleptanalgezję – kombinację droperi- dolu i fenoperydyny (lub fentanylu)165. Jeszcze inna metoda polega na podawaniu en- tonoksu i droperidolu dożylnie w dawce 0,2 mg/kg oraz fenoperydyny w dawce 0,03- -0,05 mg/kg156.
METODY ANESTEZJI. Zasady anestezji nie różnią się od ogólnie przyjętych w neurochirurgii Tiopental, podlenek azotu i tlen z trójchloroetylenem lub halotanem zwykle wystarczają. Podtlenk azotu dyfunduje do wszystkich zawierających powietrze przestrzeni. Jeżeli komory są wypełnione powietrzem, podanie podtlenku azotu może doprowadzić do dalszego wzrostu ciśnienia śródczaszkowego. Poleca się używanie lateksowej rurki zbrojonej nylonem, co zapewnia drożność dróg oddechowych. Miejscowe znieczulenie krtani i odpowiednia głębokość anestezji zabezpieczają przed wystąpieniem odruchu kaszlowego. Do wykonania zdjęć konieczne może być poruszanie głowy i szyi. Łączniki i rury nie powinny przesłaniać pola prześwietlanego na czas ekspozycji można odłączyć pacjenta od aparatu.
Do objawów nadmiernego podciśnienia należą: 1) całkowicie suche pole operacyjne 2) nieregularne oddechy, podczas oddechu spontanicznego 3) występowanie niemiaro- wości serca. Należy podjąć odpowiednie kroki dla opanowania sytuacji.
Dla podwyższenia ciśnienia krwi pod koniec operacji lub w razie potrzeby wcześniej wystarcza zwykle zmiana pozycji do poziomu. Można też użyć środków hipotensyjnych oraz płynów dożylnych. Pod koniec operacji ciśnienie krwi pacjenta powinno powoli wzrastać i nie powinien on1 opuścić stołu operacyjnego, dopóki jego ciśnienie jest niższe niż 80 mm Hg (10,7 kPa). Przewożenie pacjenta na oddział powinno odbywać się ra wó?ku z opuszczonym wezgłowiem, a w razie potrzeby pozycja taka powinna być utrzymana przez kilka godzin po operacji. W okresie pooperacyjnym należy często mierzyć ciśnienie krwi.
Niedrożność dróg oddechowych po wycięciu tarczycy. Możliwe przyczyny. 1. WTÓRNY KRWOTOK, wywierający ucisk na tchawicę i wymagający natychmiastowego usunięcia krwiaka.
-2. OBRZĘK KRTANI, zwykle pojawiający się na 2-3 dzień po operacji. Rozpoznaje się go laryngoskopią pośrednią i jeśli świst wdechowy niebezpiecznie narasta, konieczna może być tracheostomia na okres około 5 dni. Rozwiązaniem tymczasowym jest intubacja dotchawicza utrzymywana przez 1-3 dni.
Podanie bezpośrednio po wprowadzeniu do anestezji 500 mg acetazolamidu dożylnie w znacznym stopniu zapobiega wzrostowi ciśnienia wewnątrzgałkowego, spowodowanemu przez sukcynylocholinę. Acetazołamid jest inhibitorem anhydrazy węglanowej i wpływa na produkcję cieczy wodnistej185. Powoduje poza tym diurezę, depresję ośrodkowego układu nerwowego, utratę potasu, kwasicę metaboliczną i zmianę odpowiedzi ośrodka oddechowego na C02. Nie ma wpływu ani na wielkość źrenicy, ani na odpływ z oka. Polecano również mannitol w dawce 0,5-1,5 g/kg masy ciała lub mocznik w dawce 1 g/kg masy ciała136.
Zwalczanie bólu pooperacyjnego. Są pewne dowody, że diacetylomorfina (heroina) w dawce 2,5-5,0 mg powoduje rzadziej nudności i wymioty niż morfina. Morfina podwyższa również ciśnienie wewnątrzjelitowe, co w przypadkach ostrego zapalenia uchyłka lub po zespoleniach może spowodować pęknięcie jelita. W tych przypadkach korzystniejsza jest petydyna3. (Patrz także: Symposium on Post-operative Pain, Br. J. Anest., 1967, 39, Sept.).
Badanie morfologiczne nie zakażonej torbieli wykazuje również elementy budowy oskrzela – nabłonek walcowaty (epithelium columnare), chrząstkę, włókna sprężyste i mięśni gładkich. Badanie to decyduje o rozpoznaniu torbieli oskrzelowopochodnej w obu jej postaciach i łączy je w jedną grupę wad rozwojowych układu oddechowego. Wielu autorów zajmuje inne stanowisko, nazywając torbielami oskrze- lowopochodnymi jedynie torbiele zlokalizowane w śródpiersiu, a wrodzonymi torbielami płuca lub prawdziwymi torbielami powietrznymi płuca – torbiele zlokali-zowano w miąższu płucnym.