Anestezja

-3. Anestezja przez wytworzony wcześniej otwór tracheostomijny. POSTĘPOWANIE ANESTEZJOLOGICZNE. Bardzo ważne jest określenie prawdopodobieństwa zwężenia średnicy krtani przez zmianę rozrostową. Jeśli trudności w oddychaniu są oczywiste, celowe jest wykonanie intubacji70 lub wstępne wykonanie tracheostomii w znieczuleniu miejscowym. W razie wątpliwości lepiej jest unikać leków

działających depresyjnie na oddychanie i do premedykacji użyć wyłącznie atropiny lub- skopolaminy. W czasie wprowadzenia do anestezji szczególną uwagę poświęcić należy utrzymaniu- drożności dróg oddechowych. W przypadkach zwężenia dróg oddechowych wentylacja płuc przy użyciu maski i worka oddechowego może być trudna. Zaburzenie stosunków anatomicznych przez guz czy obrzęk może sprawić kłopoty przy intubacji. W tych przypadkach autorzy podają usypiające dawki tiopentalu przez założoną na stałe igłę: lub aparat do kroplówki. Następnie podaje się podtlenek azotu z tlenem i sprawdza możliwość ręcznej wentylacji płuc za pomocą worka oddechowego. Gdy nie sprawia to trudności, podaje się następnie sukcynylocholinę i intubuje szeroką rurką z mankietem uszczelniającym po spryskaniu krtani 4% lignokainą (niekiedy możliwe jest wprowadzenie tylko wąskiej rurki, dlatego też należy mieć przygotowane rurki o różnych rozmiarach). Anestezję podtrzymuje się podtlenkiem azotu z tlenem, wspomagając ją trójchloroetylenem lub halotanem. Należy dążyć do zapewnienia spokojnej wentylacji z wyłączeniem odruchów krtaniowych. Wdech przy zwężonych drogach oddechowych może wywoływać ujemne ciśnienie w żyłach szyjnych, co zwiększa niebezpieczeństwo zatoru powietrznego.

Po odcięciu krtani od tchawicy usuwa się rurkę dotchawiczą. Chirurg wprowadza sterylną rurkę przez tracheostomię. Według autorów przydatna jest zbrojona nylonowa rurka lateksowa z mankietem uszczelniającym, którą można przeprowadzić w dół wzdłuż- mostka i połączyć poza polem operacyjnym.